Weer het weer!

Maandag heeft Tico school aan boord van de Moonrise. Van een professionele (hele goede!) juf Paula. Drie jongens, Bram-Gijs-Tico, buigen zich over aardrijkskunde en krijgen de opdracht elk een land te kiezen waar ze het afgelopen zeiljaar zijn geweest om vervolgens in een verslag de overeenkomsten danwel verschillen met Nederland te beschrijven. Dit aan de hand van verschillende rubrieken zoals klimaat, natuur, bevolking, levensstandaard. Ze overleggen met elkaar wie welk (ei)land kiest om te voorkomen dat ze hetzelfde kiezen.
Op onze bootschool zou Tico bij een dergelijke opdracht enorm zijn gaan zuchten en steunen (“ja duhhh, dat ga ik echt niet doen”), maar op deze Moonrise-school gaat hij als een voorbeeldige leerling aan de slag en zo ook Bram en Gijs. Het gevoel van in een “klas” zitten stimuleert en motiveert elkaar. Daarna staat er handenarbeid op het lesrooster; van een stukje hout, wat –glimmend- papier, plakoogjes, trekveer en schroefhaakje worden creatieve bounche-vogels gemaakt. Ze zijn er de hele middag zoet mee.

Ondertussen hebben de verschillende volwassenen het ook maar wat druk, o.a. met de voorbereidingen voor de bbq die’s avonds op de agenda staat. Er wordt druk vlees gemarineerd, salades gemaakt en ailo bereidt. Zelfs aan het samenstellen van een afspeellijst van leuke muziek wordt gedacht (met dank aan DJ Marcel). We zetten 2 bbq’s op de kade met Marcel en Patrick als “braaimasters” en ik kan je zeggen dat bbq-en op een kade een stuk comfortabeler is dan bbq-en op het strand.

Net voordat de vlam in de bbq gaat, is er een onverwacht intermezzo als de mannen een rondje mee mogen varen met een motorbootje van een vakantievierende Schot met zijn Nederlandse vriendin. Er hangt 250pk achter die boot, dus volwassen kerels worden opeens als kinderen zo blij.

Tijdens de bbq is het weer een terugkomend gespreksonderwerp. Thomas en Line (Vela) hebben besloten op dinsdag (vandaag) te vertrekken. Is er dan een ideaal weatherwindow? Nee, maar de weerplaatjes van de afgelopen 2 weken laten zien, dat wachten op het ideale weer weleens heel erg lang wachten kan gaan worden. Want wat vandaag ideaal lijkt, ziet er morgen weer heel anders uit en overmorgen nog weer anders.  Enerzijds willen we het prachtige, perfecte weatherwindow voor de gehele oversteek en tegelijkertijd is deze lange termijnvoorspelling een luchtballon. Enfin, het komt er op neer dat we nog niet weten wanneer we de trossen losgooien, maar we zijn wel klaar om te gaan. Gisterochtend hebben we de meeste “vers”-boodschappen gedaan, vanochtend de laatste vieze was door de machine gedaan en vanmiddag het onderwaterschip maar weer schoongemaakt.

To be continued!