De
naam van deze vakantie impliceert dat deze vakantie ín het voorjaar is, maar
niets is minder waar. Want de vakantie valt eind februari en dan is
het nog gewoon keihard winter. In mijn jeugd heette deze vakantie "krokusvakantie"
en dat kwam dichter bij de waarheid. Want eind februari prikten (en
prikken nog steeds) de eerste krokussen voorzichtig hun bloempjes boven de wintergrond.
Elk
jaar nemen we ons voor om de voorjaarsvakantie ergens anders dan thuis door te
brengen, bij voorkeur in de zon en de warmte met als alternatief een mooi
skigebied. Want lijf en geest zijn in deze fase van de Hollandse kwakkelwinter enorm toe aan buitenlucht, licht, zon en warmte.
En toch
is elk jaar is de concrete uitvoering van ons voorjaarsvakantievoornemen de
sluitpost van de rekening. Elke keer loopt het spaak in de voorbereiding. Ik voel namelijk weerstand om in februari van het ene jaar al te kiezen, te besluiten, vast
te leggen waar we februari van het volgende jaar gaan verpozen.
En
tegen de tijd dat ik mentaal klaar ben om iets te gaan boeken, halverwege de
herfst, verdwaal ik met onze wensen, plannen en zoektochten in het oerwoud van de
ontelbare (on)mogelijkheden en aanbiedingen die het world wide web lijkt te bieden.
Ik
vind nét niet wat wij zoeken. Want, we willen –lekker Hollands- ook nog eens niet de
hoofdprijs betalen. En daarmee vallen veel vakantiebestemmingen af, zoals
bijvoorbeeld Bonaire. Geen weekje surfen bij Sorobon, niet snorkelen bij Klein
Bonaire en geen geitensoep eten bij Maiky's Snackbar. De overzeese vliegtickets
gaan in de voorjaarsvakantie 3x over de kop. Ik begrijp dat dat het gevolg is van het economische fenomeen "vraag en aanbod". Maar ik voel verzet en wil die hoofdprijs niet betalen.
Plan B
Een
ski-vakantie staat ook hoog op het verlanglijstje, met name op die van de kids.
Dit voornemen strandt, als je je -zoals ik doe- pas in in het najaar gaat oriënteren. Ik krijg vooral "niet beschikbaar" en
"vol" als reactie op het invullen van diverse boekingsaanvragen. En
daarmee zakt de moed me in de schoenen en laat ik de ook ski-vakantie voor wat ie
is: prachtige plaatjes die alleen werkelijkheid hadden kunnen worden als ik
vele maanden eerder had geboekt.
Als
2015 net gestart is, schakel ik over op scenario C: zullen we in de
voorjaarsvakantie een paar dagen gaan skiën in Winterberg?
Om te voorkomen dat we aldaar in de regen op gras skiën, gaan we voor de
allerlaatste last minute variant. Vanaf begin februari monitor ik het weer en
de sneeuwval in het betreffende ski-gebied. Tegen de tijd dat de
weersvoorspellingen enigszins betrouwbaar worden, de laatste week vóór de
voorjaarsvakantie, besluiten we … om niet te gaan. Weermodellen
spreken over zware bewolking, harde wind, hoge temperaturen en neerslag.
Oftewel, nietserig niks en nat weer in de vorm van regen in het dal en natte
sneeuw iets hoger op de berg.
Plan D
Plan D
komt van de plank: een citytrip in eigen land. Zullen we een nachtje Rotterdam
doen? De Euromast, een rondvaart maken door de wereldhaven, theedrinken bij Hotel
NewYork, slapen in het Design Hotel met uitzicht op de Maas, werelds
(fijn)proeven in het foodwalhalla van de stad, de Markthallen. We hebben er
allemaal zin in en we zijn er slechts één druk op de reserveringsknop van het
hotel van verwijderd. En toch gaat ook Rotterdam aan onze neus voorbij.
Want, in de week voorafgaand aan de voorjaarsvakantie is eerst Tico ziek; een hele week ligt ie tussen de klamme lappen te slapen, te dommelen en te soezelen. Halverwege diezelfde week gaan ook Sil en ondergetekende onderuit; wij liggen gezamenlijk afwisselend te zweten en te rillen in bed. En dan crasht in het eerste weekend van de voorjaarsvakantie Coos. 4 Keijsers in verschillende stadia van de griep, wat een begin van de voorjaarsvakantie.
Maak er wat van!
Ondanks deze valse start maken we er deze voorjaarsvakantieweek natuurlijk wel iets van.
We doen een dagje Amsterdam en dompelen ons in het Stedelijk Museum onder in de wereld van de kunst met een grote K. Met verbazing aanschouwen we onbegrijpelijke kunststukken, bewonderen we grootse schilderijen en herkennen we designvoorwerpen uit eind 20ste eeuw. Het meest hilarische moment beleven we als de museumsuppoost een levend kunstwerk blijkt te zijn getuige de opvoering van zijn kunstje: een dansje en wat regels tekst. We hebben het er nog eens over tijdens een lekkere lunch in het Conservatorium Hotel en besluiten deze stadse dag met heen-en-weertje over de Albert Cuijpmarkt.
Tico heeft een (niet-)slaapfeestje bij een klasgenoot en houdt zich de dag ná de nacht goed. Want de afspraak die we over dergelijke feestjes hebben, is: bij nacht een man, bij dag een man. En dus geen gesjacherijn, geen gegrom, geen gebrom, geen gegrauw en geen gesnauw.
Sil slaapt alle dagen uit, lummelt hele ochtenden in pyama en voetbalt ‘s middags in- en outdoor met vriendje JP. En we bezoeken met z'n tweeën het Huis van Hilde. We gaan terug in de tijd recent geopend archeologisch centrum in Castricum. Het is een kennismaking met de bewoningsgeschiedenis van Noord-Holland en hoe een archeoloog een mensenleven kan reconstrueren van wat er uit de grond komt. Het geheel is aantrekkelijk en laagdrempelig van opzet, voor grote en voor kleine mensen. Vader en jongste zoon gaan ook nog een avondje naar de bios. Ze gaan naar de spannende filmische geschiedenisles over onze nationale zeeheld Michiel de Ruijter. Deze (12+) film is zeer de moeite waard, oordelen zij.
Oostenrijk
Op vrijdagochtend doen we een dagje Oostenrijk in de provincie: we gaan 2 uurtjes skiën bij Snowplanet in Spaarnwoude. De eerste en tegelijkertijd laatste keer dat Coos en ik daar waren, was het nog een buitenskibaan. Er is veel veranderd in 25 jaar …
De jongens starten zelfstandig; best spannend want ze hebben slechts 1x eerder geskied en dat is zeker 7 jaar geleden. Hun eerste afdaling gaat, heel verstandig, van de babyhelling. Een half uurtje later sluiten wij aan en gaan we met z’n vieren naar de 100-meter afdaling. En weer even later schalen we heus op naar de 200-meter helling! Coos en Tico laten eenzelfde, ontspannen, ski-techniek met een Keijserlijk do-it-own-style bochtenwerk zien. Sil en ik zijn ietwat minder ontspannen en soepel; wij leunen elke afdaling, natuurlijk precies hoe het niet moet, met ons lichaam naar de berg in plaats van naar het dal. Ondanks dat glijden de goede voornemens mijn hoofd in en als een mantra herhaal ik voor mijzelf: "ik zet me over mijn weerstand heen om ver, ver van te voren een vakantie vast te leggen. Bij thuiskomst ga ik deze keer direct een ski-vakantie boeken, zodat we in 2016 van een echte berg kunnen skiën".
De voorjaarsvakantie 2015 zit er op. Kan het voorjaar nu doorkomen? Licht, zon en warmte alsjeblieft!
(PS: het is nog niet gelukt, er is nog geen ski-vakantie geboekt ... tips en suggesties zijn van harte welkom)
