Het antwoord op mijn eigen vraag is JA. Ja, het aantal prikkels en keuzes dat in het "gewone" leven op mij (ons) afkomt is zoveel meer dan toen we zeilend reisden. Er zijn nu zoveel ogenschijnlijk “belangrijke” dingen waar ik iets mee wil of moet of denk te willen of denk te moeten. Zoveel waar ik iets van wil vinden, moet vinden, denk te willen vinden, denk te moeten vinden. Het lijkt alsof de hoeveelheid keuzes die hier op me af komen ontelbaar is, terwijl ik voor mijn gevoel tegelijkertijd nauwelijks de tijd heb om over die keuzes na te denken en vervolgens een weloverwogen keuze te maken. Als er zoveel mogelijkheden zijn om te sporten, naar de film of het theater te gaan, met vrienden/ familie af te spreken, dan sluipt de “drukte” als een sluipmoordenaar ook in ons leven. Dan heb ik het alleen nog maar over de leuke dingen in het ons leven en laat ik de minder leuke dingen van het leven -zo daar bijv. is ziekte en zeer van een dierbare- voor het gemak buiten beschouwing. De consequentie is in elk geval dat de momenten van rust en reflectie minder en minder worden.
maandag 26 september 2011
Het gewone leven!
Het antwoord op mijn eigen vraag is JA. Ja, het aantal prikkels en keuzes dat in het "gewone" leven op mij (ons) afkomt is zoveel meer dan toen we zeilend reisden. Er zijn nu zoveel ogenschijnlijk “belangrijke” dingen waar ik iets mee wil of moet of denk te willen of denk te moeten. Zoveel waar ik iets van wil vinden, moet vinden, denk te willen vinden, denk te moeten vinden. Het lijkt alsof de hoeveelheid keuzes die hier op me af komen ontelbaar is, terwijl ik voor mijn gevoel tegelijkertijd nauwelijks de tijd heb om over die keuzes na te denken en vervolgens een weloverwogen keuze te maken. Als er zoveel mogelijkheden zijn om te sporten, naar de film of het theater te gaan, met vrienden/ familie af te spreken, dan sluipt de “drukte” als een sluipmoordenaar ook in ons leven. Dan heb ik het alleen nog maar over de leuke dingen in het ons leven en laat ik de minder leuke dingen van het leven -zo daar bijv. is ziekte en zeer van een dierbare- voor het gemak buiten beschouwing. De consequentie is in elk geval dat de momenten van rust en reflectie minder en minder worden.
maandag 19 september 2011
Leuk, mooi, cool, lekker, grappig, etcetera
SPANNEND
Coos: het ontbreken van tijdstress.
maandag 12 september 2011
Epiloog, deel 1
maandag 5 september 2011
Stuif 'ns uit!
Als we op zondagmiddag net voor 14.00 uur bij De Tropen naar binnen schuiven, schuiven met ons de 1e familieleden en vrienden naar binnen. We zetten hen direct aan het werk met het ophangen van de zelfgeknutselde slingers. Daarna beleven wij de middag als in een roes: zoveel lieve en leuke mensen die wij zo lang niet gezien hebben. Elke hereniging voelt direct heel vertrouwd. Alsof het gisteren was dat we elkaar voor het laatst gesproken hebben. Met dank aan de moderne communicatie-middelen, de sociale media!
Af en toe sta ik met een brok in mijn keel, bijvoorbeeld als ik opeens de mede-catamaranzeilers Frits en Marleen weer zie. We hebben elkaar voor het laatst gezien in februari in de ankerbaai van Le Marin / Martinique. Het ontroert me dat ze voor ons helemaal uit Groningen zijn komen rijden. Wat een enorme verrassing!! Als ik mijn stem net weer onder controle heb, komt opeens onze grote Friese zeilvriend Huib-Jan (Seaquest) aan lopen. “Huh, hoe kan dat nou? Hij ligt met zijn boot in Curacao?” Welnu, die boot ligt nog in Curacao, zijn vrouw en kinderen zijn daar ook nog, maar hij is voor wat administratieve zaken even over in Nederland. Een geweldige timing!! En hoewel Coos het directie-/managementteam van Cmotions al uitgebreid op kantoor en op de spreekwoordelijke “hei” getroffen heeft, heeft elk van hen op de vrije zondag ook de moeite genomen naar ons feestje te komen.
Aan het einde van de dag blijft een klein –vertrouwd- gezelschap over, bestaande uit landrotten en zeezeilers, en sluiten we deze genoeglijke middag af met een –hoe toepasselijk- beachburger en frites. Tico en Sil hebben, net al zo vele keren op reis, met hun zeilvrienden Bram en Gijs (Moonrise) een eigen tafel en meer dan genoeg te bepraten.
donderdag 1 september 2011
Op weg naar een epiloog!
Het schrijven van een epiloog, een samenvatting of een conclusie van ons afgelopen jaar als je al weer even “thuis” bent, valt nog niet mee.
Niet alleen is het lastig terug te komen in de sfeer van het zeilersleven, ook word ik opgeslokt door de hectiek van het landleven. Of beter, laat ik mij opslokken door alles wat op mij afkomt.
Thuis zijn is vooralsnog veel DOEN en veel minder ZIJN en dat voelt als een enorme omschakeling. De enigen die hier geen last van lijken te hebben, zijn Tico en Sil. Wat voor mij maar weer bewijst dat kinderen enorm flexibel zijn. Tico en Sil passen zich (wederom) moeiteloos en geruisloos aan aan de situatie zoals die is. Een landleven met “landvriendjes”. Geen vissen vangen, maar padden zoeken. Niet wandelen of steppen, maar fietsen. Geen DVDtje kijken (voor de 100ste keer dezelfde film) maar televisie waarop elke keer wat anders getoond wordt. Geen supersnelle, superzuinige douche, maar lekker in bad liggen tot je zo week bent als een schelpdier. Geen pijl en boog maken van bamboe, maar een cocktailbar timmeren in Timmerdorp. Kortom, Tico en Sil gaan door met het leven in het NU waar ik heen en weer geslingerd word tussen wat was, wat is en wat zal zijn.
Terug naar ons zeilend avontuur van 392 dagen en mijn voornemen een epiloog te schrijven.
Hardlopend door de bollenvelden, liggend in bad of ‘s avonds voor het slapen gaan, schieten de mooiste volzinnen door mijn hoofd die ons gevoel en ons beeld over het afgelopen jaar weergeven. En nu, zittend achter de laptop, is het vooral een wirwar van van alles en nog wat. Wil ik wat zeggen over de statistieken? Hoeveel mijl hebben we gevaren? Hoeveel landen hebben we aangedaan? Hoeveel wind of hoe weinig wind hebben we gehad? Hoe snel of hoe langzaam hebben we gevaren? Hoe hoog de hoogste golven waren? Hoe groot onze grootste dagafstand was? Of hoe weinig mijlen we in 24 uur we hebben afgelegd? Hoeveel vis we gevangen hebben? Hoe vaak we kreeft gegeten hebben? Hoeveel heeft dit jaar ons gekost? Of is het voor de volger interessanter te weten wat dit jaar ons heeft opgeleverd?
Welnu, ik permitteer mezelf wederom een beetje uitstel. Eerst maar onze “STUIF ‘NS IN” zondagmiddag 4 september a.s. van 14.00 – 17.00 uur!
Heerlijk op het strand, met onze voeten in het zand en met een wijds uitzicht.
Tot zondag!!