En weer is het niet gelukt om enigszins vlot ons wel en wee in de maand april aan het beeldscherm toe te vertrouwen; het is tenslotte alweer 21 mei als ik daar voor ga zitten …
April doet wat ie wil. Want april 2013 gaat de geschiedenisboeken in als de 4e veel te koude maand op rij in 2013… De uiterste temperaturen liggen ver bij elkaar vandaan. We hebben een paar dagen waarop temperaturen van ca. 20 graden worden gemeten, maar we hebben veel meer dagen met nachttemperaturen van rond het vriespunt en dagtemperaturen van onder de 10 graden. En als de temperatuur wél boven de 10 graden uit piept, dan voelt het nog steeds schraal en koud. Want, we hebben voornamelijk te maken met koude lucht uit het oosten. Het enige positieve dat ik in deze klimaatmisère kan ontdekken, is dat de zon zich soms wel even laat zien en dat het droog is.
Wij benutten een zonnige, niet al te koude windstille zondag (13 graden) om onze SeaMotions zeilklaar te maken voor het seizoen. Daarvoor laten we 2 verjaardagspartijen schieten, maar gelukkig hebben we onze Tico die aldaar de familiehonneurs waarneemt.
Binnen in de boot is het keurig droog; de vochtvreters hebben in de wintermaanden hun werk gedaan. Met het kacheltje aan is het binnen al snel behaaglijk. Maar ja, we komen niet om te luieren; er moet gewerkt worden. Hoewel het altijd weer een enorm gesjor en gesjouw is, hebben we het 90kilo zware grootzeil er vrij vlot opgezet. Daarna stort ik met met afwasborstel en jif (of heet dat tegenwoordig "cif"?) op het vuil en fijnstof dat zich een plek heeft veroverd in de smalle gleufjes van het wiebertjesdek. Het is ouderwets monnikenwerk. En dan ben ik nog niet eens begonnen aan de bende die de futen en eenden achterlaten op onze onderste scoops. Ze hebben er nog net geen nest gemaakt, maar gebruiken het wel als lokale kwaakhang-out onderwijl de boel onderschijtend. Het witte polyester is geel uitgeslagen van de plas-en poepzuren. Als Coos de bimini wil bevestigen, ontdekt hij dat een groot aantal stiknaden zo goed als vergaan zijn. Die gaat dus weer mee naar huis voor reparatie. Dat komt mij niet zo heel slecht uit, want de kuip aanpakken met afwasborstel en jif valt wegens tijdgebrek tussen het spreekwoordelijke wal en schip. Coos bevestigt dan nog de fok en start de motoren. Dat laatste is natuurlijk altijd een spannend moment. Beide motoren doen gelukkig wat ze moeten doen: starten en lopen!
Over "lopen" gesproken … De maand april is voor onze Tico een drukke maand, te beginnen met een presentatie-avond op school. En dat is helemaal Tico's ding, de "fun" van het schoolse leven, de kers op de taart. De twee X-klassen hebben rondom het thema "voeding" verschillende presentaties bedacht. Zo horen we een gedicht over een banaan, is er een tentoonstelling ingericht met door hen geknutselde voorwerpen uit de oudheid (OK, dit heeft niet echt met voeding te maken). We zien een filmpje in het Frans hoe cupcakes te maken. Er wordt er gezongen en gedanst en overall golft het enthousiasme van de leerlingen over ons heen.
Halvewege april is Tico iets minder enthousiast: dan heeft hij namelijk proefwerkweek en moet er hard gestudeerd worden op Geschiedenis: de veroveringsdrift van de Romeinen, over autocratie en democratie, over Hannibal, zijn olifanten en de Alpen. Met Science leert hij over "de mens in beweging", over snelheid, afstand, tijd, kracht. Over hoe dit te meten, hoe dit uit te drukken. Over het menselijk skelet, kraakbeen, gewrichten en beenderen. Voor Duits en Engels bijt hij zich vast in leesteksten. Voor Wiskunde moet hij –onder zwáár protest- aanschuiven bij bijles van zijn vader. Bij aanvang verzetten al zijn puberale hormonen zich en is het lastig voor Tico om zich aan de extra uitleg van zijn vader over te geven, maar uiteindelijk zegeviert de ratio en doet hij er –erkent hij zelf manmoedig- zijn voordeel mee. Er worden CITO-toetsen Nederlands, Engels, Wiskunde gemaakt. Kortom, er wordt hard gewerkt door het hoofd, het mentale.
Na de proefwerkweek kan hij "ontspannen" via presteren in het fysieke, via de sport. Bij badminton staat namelijk de volgende uitdaging voor hem klaar: de junior clubkampioenschappen. De partijen enkel, dubbel, mix zijn ambitieus ingedeeld; in de voorrondes moet het aanstormend jong talent (12- en 13-jarigen) het opnemen tegen de oudere jeugd (16- en 17-jarigen). Dat levert spannende partijen op en er wordt ongemeen fel gestreden. In de uiteindelijke finale-partijen spelen de leeftijdsgenoten wel tegen elkaar. Tico en Fleur badmintonnen zich in de finale-mix naar een eerste plaats. Tico en Tom verspelen zich in de dubbel en eindigen niet op het podium. De finalepartij enkel (Tico en Patrick) wordt, wegens tijdgebrek, tijdens de eerstvolgende training gespeeld. De eerste set in deze finale wordt gewonnen door Patrick (21-16 o.i.d.). Tico revancheert zich in de tweede set door slimmer, strakker en strategischer te spelen. Hij wint deze met 21-13. In de derde, beslissende set continueert Tico dit spel; hij blijft geconcentreerd en slaat zich met prachtig badminton naar de overwinning (21-13 o.i.d.). Hij is heel blij en trots op zichzelf. Wij vanzelfsprekend ook. Het is de kroon op een seizoen van onverdroten enthousiast en gedreven trainen.
Sil heeft in april ook een uitdaging; zijn allereerste boekbespreking. Op geheel eigen wijze bereidt Sil dit voor. Ruim op tijd leest hij het betreffende boek (Geronimo Stilton, Fantasia IIV) en ruim op tijd begint hij aan zijn presentatie. Voor minstens 1 week kruipt hij elke schooldag, tussen de middag, uit zichzelf, achter de computer om de presentatie te maken: wie is de hoofdpersoon, waar gaat het verhaal over, wie is de schrijver, wat vond je van het boek en waarom? Natuurlijk heeft hij een beetje hulp gekregen bij het "samenvatten" van het verhaal, maar het meeste (denk)werk heeft hij zelf gedaan.
Na een paar keer oefenen voor vader, moeder en grote broer (best lastig om van hen tips & trics aan te nemen), komt dan het spannendste moment: voor de klas je verhaal doen. Enerzijds wil Sil als 8-jarige heel graag voor de klas vertellen over zijn meest favoriete boek, wil hij die spanning en zenuwen voelen, wil hij zijn eigen "moment of fame". En tegelijkertijd vindt hij het door die zenuwen eigenijk té spannend en wil hij in het niets verdwijnen. Dan komt het aan op diep ademhalen, vertrouwen hebben en gewoon doen. En dat heeft Sil gedaan en zijn optreden is door de klas én de juf beloond. Als TOP krijgt hij mee dat hij het verhaal duidelijk en enthousiast heeft verteld. En de TIP voor een volgende keer is "iets rustiger praten". Sil denkt natuurlijk niet al te lang na over de TOPS en de TIPS. Hij gaat voor het korte termijn succes: hij heeft een prachtig cijfer, een 8,5, in the pocket.
Sil vindt hierna "ontspanning" door met vriendje Gijs een geweldige hut van takken in het bos te bouwen. Dágen zijn ze zo druk als een boer met één koe. De hut wordt gecamoufleerd met bladeren en rondom de hut plaatsen ze een van natuurlijke materialen vervaardigd "Piet Boon"-hek. En, de hut wordt voorzien van een zelfgetimmerd tafeltje en bankje. Wat een plezier, wat een creativiteit, wat een samenwerking. De teleurstelling is dan ook enorm groot als een paar dagen later het mooie hekje gesloopt is en nog weer een paar dagen later de hele hut kapot gemaakt is.
Klustechnisch zijn we een weekend héél druk met onze fietsenoverkapping. De gemeente is van mening dat wij het dak van deze overkapping onvoldoende ver achter de rooilijn hebben geplaatst. Er ontstaat discussie over deze rooilijn: de rooilijn van het huis dat destijds op perceel nr. 35 stond (dat is wat wij hebben aangehouden) of de rooilijn van het hoofdgebouw van perceel 35-37 (dat is het uitgangspunt van de gemeente)? Het gaat uiteindelijk om slechts 70cm! Na enig gehakketak en geneuzel achter de komma, besluiten we te stoppen met dit gezeur en plaatsen we in één weekend de gehele overkapping de gewenste cm's naar achteren. Het wordt een knap staaltje wie-niet-sterk-is-moet-slim-zijn en we hebben al met al met elkaar volop plezier onze voortvarende kluswerk.
In april ben ik druk met de Duinlopers BreakFAST Run; het lente-loopje van loopgroep De Duinlopers. Evenals voorgaande edities heb ik me actief met de organisatie bezighouden: leuke uitnodiging maken, enthousiasmerende posts op Facebook plaatsen, medailles bestellen, samen met Agnes de routes bedenken en uitzetten en met Agnes , Peter en Marit een compleet ontbijtbuffet klaarzetten. Het is volop genieten om op die zaterdagochtend om 07.45 uur (!) zo'n 45 hardlopers te verwelkomen. De weergoden zijn ons goed gezind: ondanks schrale kou (nog steeds/weer koude lucht uit het oosten) is het wel droog en schijnt er een waterig zonnetje.
In april ben ik ook druk met professioneel Facebooken en wel voor de 3 bedrijfsonderdelen van Cmotions. Ik duik onder in de -mij onbekende- wereld van Marketing Data Analyse: intelligente data, big data, data–modellen, datavisualisatie, data dashboards, data mining, key marketing metrics, etcetera.
In het Nieuwe DeLaMar Theater zijn Remco Vrijdag en Martine Sandifort "druk" in hun muzikale cabaretvoorstelling Hulphonden. De voorstelling hangt aan elkaar van het perfect zingen en uitbeelden van maffe, hulpbehoevende typetjes die elkaar naadloos en in rap tempo opvolgen. Vorm en inhoud kloppen; de spelers storten zich 200% in elk typetje: elke vezel in lijf en mimiek acteert mee, elk accent is feilloos, elke sketch is even bizar en tegelijkertijd herkenbaar, elk woord en gebaar klopt. Het is fascinerend om te bezien hoe je je dagelijks brood kunt verdienen door ogenschijnlijk eenvoudige, hilarische sketches op een podium aan mensen te laten zien. De gehele voorstelling aanschouw ik lachend en vol bewondering.
Over typetjes gesproken, maar dan een stuk minder bewonderenswaardig… In de aanloop naar de Noord-Koreaanse "dag van de zon" (de start van het een nieuw Koreaans jaar, want de geboortedag van Noord Korea's eeuwige, maar in 1994 overleden, leider Kim-il Soeng), trakteert kleinzoon en huidig "leider" Kim-Jung-Un het Westen op agressief oorlogsretoriek in woord en daad: het uitspreken van oorlogsverklaringen, het doen nucleaire tests, het afschieten van raketten, het afsluiten van hotline met Zuid-Korea, het versnellen van kernwapenprogramma's, het in paraatheid brengen van artilleriegeschut en het -gedeeltelijk– mobiliseren van het leger. Kortom, een serieuze dreiging want is dit professioneel en intelligent "koude oorlog" voeren met dat verderfelijke Westen of zijn het acties van een onvoorspelbaar gestoorde gek? De tijd gaat het leren.
Ondertussen slaat een andere "gekte" in Nederland toe. Op 30 april is Nederland in de ban van Oranje. Is Nederland alleen maar bezig met de inhuldiging van onze nieuwe koning Willem –Alexander en koningin Máxima. De kranten schrijven met geen woord meer over de economische crisis, over de Noord-Koreaanse crisis, over de klimaatcrisis. Alles wat telt is Beatrix, Willem-Alexander en Máxima. We krijgen documentaires te zien over de inhuldiging van konining Beatrix in 1980. De krakers bedienden zich toen van agressief oorlogsretoriek in woord en daad: "geen woning-geen kroning". Het was oorlog in Amsterdam met demonstraties, rellen en gevechten. In de laatste week van april 2013 gaat het vooral om de vraag: wat zal Máxima dragen? Voor welke ontwerper(s) heeft zij gekozen? Hoe vaak zal zij zich die dag verkleden? Welnu, ze begon op 30 april in een poederroze jurk van modehuis Natan (Belgische ontwerper Edouard Vermeulen). In de middag zag ze er werkelijk oogverblindend uit in een koningsblauwe creatie van de Nederlandse Jan Taminiau! En 's avonds droeg ze een prachtige paarskanten japon van Jan Taminiau. In mijn "oranjewaan" stel ik dat Máxima onze koninklijke koningin is en ach... Willem-Alexander? Die speelt voor spek en bonen onze koning en mag ceremonieel de lintjes doorknippen.
Wij beleven deze Koninginnedag thuis met tompouce voor de TV, bij Tanya met tompouce en TV en uiteindelijk op de boot met tompouce en TV. Kortom, een top tompoucedag (dat moet ik weer bezuren met extra km's hardlopen).
Op naar de maand mei! Op naar de mei-vakantie! Op naar lekker 1,5 week zeilen!
