Het gewone leven!

Ondanks dat het “gewone” leven weer volop draait, kan ik het weblog nog niet echt loslaten. Wanhopig, hardnekkig, tegen beter weten in terug willen grijpen naar wat was? Het is in elk geval een van de laatste draadjes naar ons “andere” leven.  Wel bijna elke dag vraag ik mijzelf af of  ik me tijdens de reis anders voelde dan nu weer thuis?

Het antwoord op mijn eigen vraag is JA. Ja, het aantal prikkels en keuzes dat in het "gewone" leven op mij (ons) afkomt is zoveel meer dan toen we zeilend reisden. Er zijn nu zoveel ogenschijnlijk “belangrijke” dingen waar ik iets mee wil of moet of denk te willen of denk te moeten. Zoveel waar ik iets van wil vinden, moet vinden, denk te willen vinden, denk te moeten vinden. Het lijkt alsof de hoeveelheid keuzes die hier op me af komen ontelbaar is, terwijl ik voor mijn gevoel tegelijkertijd nauwelijks de tijd heb om over die keuzes na te denken en vervolgens een weloverwogen keuze te maken. Als er zoveel mogelijkheden zijn om te sporten, naar de film of het theater te gaan, met vrienden/ familie af te spreken, dan sluipt de “drukte” als een sluipmoordenaar ook in ons leven. Dan heb ik het alleen nog maar over de leuke dingen in het ons leven en laat ik de minder leuke dingen van het leven -zo daar bijv. is ziekte en zeer van een dierbare- voor het gemak buiten beschouwing. De consequentie is in elk geval dat de momenten van rust en reflectie minder en minder worden.

Dus, op de rem in huize Keijser en hopen dat het mooie nazomerse weer aanhoudt, zodat we aankomend weekend therapeutisch kunnen afrelaxen op de boot.