Op weg naar Bermuda - 4

19/5: we hebben de hele nacht gemotord, zijn geen enkel schip tegengekomen en hebben slechts gezelschap van de maan. De nachten zijn vochtig (83%) en als we tijdens de wacht buiten zitten, zitten we in ons zeilpak. Het merendeeel van de nachtwachten zitten we echter lekker binnen te doezelen op de bank of een filmpje te kijken. Het is voor het eerst sinds maanden dat we in bed ons dekbed weer over ons heen trekken.
Hardste wind: 13 knopen. Hoogste snelheid: 6,5 knoop. 2e 12 uur: 71 mijl
20/5: in de ochtend lijkt er een klein beetje wind te komen en we kunnen zelfs zeilen! Helaas zakt de wind na 2 uurtjes weer in en moet de motor bij. Coos bakt pannenkoeken voor het ontbijt.
Bij het dagelijkse controlerondje over de boot blijkt de radarreflector ((hoog in de verstaging) aan nog slechts 1 tiewrap (normaal 2) te slingeren ... We kunnen er op wachten dat die tiewrap het ook begeeft. Ja hoor, 5 minuten later klettert de reflector naar beneden. Een poging het spel uit de Honeymoonkwis "stokjes vangen" na te bootsen, mag niet baten. De reflector slaat kapot op het achterschip.
We doen school, we gooien de vislijnen uit (helaas zonder resultaat). We lezen een boek uit en we kijken nog maar eens uit over die immense plas water.
Het zeeleven bestaat deze dagen uit een verdwaalde meeuw in de lucht en volop "portugese oorlogsschepen" in het water; deze beroemde kwal, genoemd naar de galjoenen van vroeger, is een dodelijke kwal maar ziet er van boven heel onschuldig uit. Als een klein opgeblazen boterhamzakje dat op het water drijft: dit zakje (de kam) dient als zeil. Het gevaar van dit dier schuilt onder het water: de tentakels. De exemplaren die wij zien hebben nog weinig indrukwekkende giftige slierten, maar de tentakels schijnen wel 50 meter lang te kunnen worden. Daar wil je niet mee in aanraking komen.
We hebben nog zo'n 40 mijl te gaan en verwachten in de nacht St. George/Bermuda aan te lopen.
Hardste wind: 15 knopen. Hoogste snelheid: 6,5 knoop. 1e 12 uur: 70 mijl