Op zaterdagmiddag gaan we voor anker bij Rose Island, zo'n 6 mijl bij Nassau vandaan. Volgens de pilot gaat heel Nassau in het weekend naar dit eilandje. Welnu, niet dit weekend, want we liggen met slechts 3 andere catamarans en nog 3 motorboten voor anker.
We maken nog 1x gebruik van het aangename en heldere Bahamiaanse water en ontdoen het onderwaterschip van zijn beginnende baardje. Normaal een klus die Coos alleen klaart, maar deze keer krijgt hij hulp van Tico en mij. De waterlijn wordt ook direct schoongemaakt; alle zwarte, teerachtige olievlekken worden verwijderd. We kunnen schoon naar Bermuda.
Op het strandje verderop willen we nog even het zand onder onze voeten voelen. Helaas dreigt een druk keffend ADHD-hondje dit plezier te gaan vergallen. Tico, zeer angstig voor honden sinds de hondenaanval op Tobago, weigert uit het bijbootje te komen als dat "rotbeest" niet verdwijnt. Maar ja, dat rotbeest verdwijnt niet; zijn eigenaren staan relaxed in dijbeendiep water conches schoon te maken. Het hondje is een zenuwpees en een lafbek; een keer BOE roepen en zijn hart houdt op met kloppen. Awel, dat wil ik niet op mijn geweten hebben. We negeren het beest simpelweg en al snel is hij niet meer in ons geinteresseerd. Na 10 minuten kan ik Tico overhalen om aan land te komen en raken we zelfs aan het beachtennissen. Het hondje toont nog immer geen belangstelling voor ons; hij krijgt veel meer aandacht bij de BYOB-borrel die om 5 uur begint lijkt te beginnen. Uit verschillende motorbootjes stromen mensen die vervolgens in het water neerzijgen met hun eigen gekoelde drankje en meesmikkelen met een vers bereide conch salade.
Zondagochtend gaan we richting Spanish Wells / Eleuthera, onze laatste ankerplaats van de Bahamas alvorens we naar Bermuda vertrekken. Spanish Wells heet zo omdat in vroeger dagen de Spaanse galjoenschepen hier aanlegden om, alvorens de reis naar het thuisland te aanvaarden, nog 1x vers water in te nemen. In de 17e eeuw streken avonturiers (loyalisten) vanuit Schotland en Amerika neer op Eleuthera, op zoek naar een nieuwe start en godsdienstvrijheid. Een groot deel van de huidige bevolking zijn raszuivere nazaten van deze eerste bewoners. De gemeenschap is geheel selfsupporting en voorziet in zijn levensonderhoud door de lobstervisserij. 70% van de jaarlijkse lobstervangst wordt gevangen door de vissers van Spanish Wells. Het lobsterseizoen loopt van 1 augustus tot en met 31 maart; daarna hebben ze de zomer de tijd om hun grote vissersschepen te onderhouden op een eigen werf met droogdok. Het dorpje is een soort Urk/ Staphorst in de Bahamas. Denk aan bible belt, zwarte kousen gemeenschap en blauwe knoop onder de zon. De Spanish Wells mensen zijn zwaar gelovig, op zondag is alles gesloten, op het gehele eiland wordt geen sterke drank verkocht en 90% is blank en voelt zich superieur t.o.v. de zwarte medemens. Ze hebben een sterk onafhankelijksheidsgevoel. Zo heeft "de gemeenschap" 40 jaar geleden een electriciteitscentrale gebouwd als reactie op een overheid die nalatig bleef nadat de oude centrale door blikseminslag verwoest was.
Wij liggen voor anker in de passage richting Devils Backbone Passage. Als we terugkomen van een wandeling door het dorp (nauwelijks mensen op straat totdat de kerk leegstroomde ...), hebben we buren gekregen. De Teoula ligt naast ons. Zij gaan ook richting Bermuda, tenzij de wind zo gunstig is dat ze rechtstreeks naar de Azoren kunnen zeilen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten