Leaf Cay

Rond 08.15 uur gaan we anker op en verlaten we de ankerplaats bij "volleyball beach"/Stocking Island. We zijn daags ervoor bij Georgetown aangekomen via de oost-ingang, een passage tussen de riffen waarbij we navigeren op de waypoints uit de pilot. We zetten deze ochtend koers richting de west-ingang (uitgang) en varen wederom op de waypoints uit de pilot. Het is een soort zigzaggen parallel langs Stocking Island, schuin naar de overkant en dan diagonaal terug naar rechts. Genoemde waypoints maken het navigeren langs de ondiepten en riffen iets comfortabeler. Vooral omdat we tegelijkertijd naar het weerbericht van Chris Parker luisteren en om 09.00 uur direct door schakelen naar het Nederlandse ssb-netje. Veel van de ons bekende boten melden zich op deze vrijdagochtend. De groep is wat uitgewaaierd: de Moonrise is de dag ervoor vanuit Puerto Rico vertrokken naar Bermuda danwel rechtstreeks naar de Azoren, de Wizard en de Liberty zijn in Turks & Caicos, de La Luna zit ergens bij de BVI's, de AbelT is in Cuba aangekomen en de Tarpan zit een stukje voor ons in de Bahama's op Highborne Cay te wachten op een lekker windje om de oversteek naar de USA te gaan maken.
Om 09.30 uur zitten we op onze koers naar Lee Stocking Island/ Leaf Cay, zo'n 20 mijl verderop. Al zeilend doen we school: Coos en Tico storten zich constructief op het rekenen en Sil doet een heuse (waarheidsgetrouwe) boekbespreking over "de gouden gitaar" van Paul Biegel, een boekje dat hij net uitgelezen heeft op de e-reader.
Rond het middaguur komen we aan bij Alderly Cut, de "cut" tussen de eilanden om aan de beschutte kant ervan te komen en dat is altijd even spannend. Dit keer niet zozeer vanwege mogelijke geringe diepte of koraalhoofden die in de weg staan, maar meer vanwege de uitgaande stroom die tegen de golven opbotst. Dat geeft een gekke klotszee. Maar daarna schuiven we weer in de kleurenwaaier van Flexa; de blauwe kleuren van het water blijven overdonderend mooi. We staan er nog maar weer eens bij stil dat het echt wel bijzonder is om "in de Bahama's" te zeilen met je eigen boot. En het weer is hier ook zo lekker: strakblauwe hemel, een aangename 26-30 graden en een verkoelend briesje. Wat een zaligheid!

We gaan voor anker voor een klein strandje van het onbewoonde eilandje Leaf Cay. Als we op het strand stappen, worden we begroet door de hoofdbewoner dit eilandje: a pink iguana. Oftewel, een roze leguaan. En dat zijn geen kleine hagedissen hoor. Dit zijn serieus fors uitgevallen reptielen. Het is jammer dat ze niet zo aaibaar zijn, anders was het een mooi huisdier voor me geweest, alleen al vanwege de kleur roze. Op het strand komen ze vervaarlijk kijkend op je af, vermoedelijk omdat ze weleens gevoerd worden door toeristen, maar het blijft bij gevaarlijk kijken. En waarom zijn deze dieren roze getint (hoofd, poten en striping op de rug/staart zijn roze)? We kunnen het nu niet nazoeken op het internet, maar het zal wel met het soort voedsel te maken hebben?! Net als waarom de flamingo's roze zijn: omdat ze garnalen eten?!. Welnu, als een van jullie het weet, stuur ons dan vooral een berichtje!

Iets anders wat op dit eilandje te vinden zou moeten zijn, zijn "sea beans", oftewel de koeienogen, geluksbonen, waar we naar op zoek zijn geweest op Bonaire. We lopen het rondje eiland met de klok mee. De wandeling begint relaxed slenterend over strand en plat gesteente en eindigt al klauterend over puntige, smalle, steile koraalrotsen aan de "woeste" kant, de loefzijde. En dan blijkt het eiland toch groter dan verwacht; meerdere keren denken we bij de laatste bocht naar de boot uit te komen, als dan toch nog meerdere bochten op ons wachten.
En hebben we dan "sea beans" gevonden? Nee, helemaal niets!
We zien wel vreemde slakachtigen schelpbeesten. Aanvankelijk ziet het dier er uit als een fossiel, maar van dichterbij bekeken is het dus een slak met een soort van rugschild ipv van een slakkenhuis. En dat rugschild ziet er een beetje uit als de rug van een gordeldier. Ook dit dier moeten we nog maar eens nazoeken op het internet.
Tot zover weer! Morgen verruilen we de onbewoonde wereld voor een drukker bezochte ankerplaats, namelijk Staniel Cay!