Op Koninginnedag verzuimt de wekker ons om 05.30 uur wakker te maken, maar gelukkig werkt mijn biologische wekker: om 06.00 uur zit ik rechtop in bed en 06.30 uur glijden we de baai van Atwood Harbour uit. Het waait nauwelijks, maar voor ons net genoeg om relaxed zeilend naar onze bestemming te koersen. We hijsen voor het eerst sinds lange tijd de gennaker. Omdat de wind vooralsnog wat meer van achter komt, bevestigen we de gennaker op de stuurboord-drijver i.p.v. in het midden. Hiermee vangen we meer wind in dit grote lichtweerzeil (valt dit zeil niet als een dweil in elkaar omdat het in de luwte van het grootzeil hangt). Halverwege de dag krimpt de wind naar het oosten en verplaatsen we de gennaker naar het midden en varen we een ruime koers. Uiteindelijk leggen we de
We ankeren zo dicht mogelijk bij het strand in 1.30/1.40 diep water en rond middernacht vallen we bijna droog. Het tij-verschil is hier maar liefst
Er ligt slechts een andere boot in deze baai voor anker en toevalligerwijs een Lagoon 44 met een Nederlandse vlag! Dat is toch wel bijzonder want we komen al weken nauwelijks andere boten tegen, laat staan een Nederlandse boot. Erno en Frieda komen even aan boord voor een praatje en een wijntje en het is gezelligheid alom.
Rum Cay was de 2e landingsplaats van Columbus en werd toen Santa Maria de Conception genoemd. Jaren later is het eiland hernoemd naar Rum Cay. Niet omdat hier rum gebrouwen wordt, maar wel nadat een schip beladen met rum strandde op een van de vele riffen rondom het eiland. Tegenwoordig wonen er hier slechts 75 mensen en van een “economie” is nauwelijks of geen sprake. Als we een wandelingetje naar het “dorp” maken, treffen we een ogenschijnlijk verlaten plaatsje aan. Het is zondag en bijna alles is of oogt gesloten. In een van de twee kerken zien we een handjevol mensen, de buurtsuper is t/m 4 mei gesloten (maar als we echt iets nodig hebben, wil “Randy” de winkel wel even open doen voor ons), de kliniek is een huisje niet groter dan 15mtr2, het politie-/administratiekantoor staat op instorten en een school moet er wel zijn, maar wij hebben die niet kunnen ontdekken . Er is een cafeetje, Ocean View, waar wat locals een biertje drinken en waar we aanschuiven voor een cola. We spreken wat mannen en iedereen is even vriendelijk. De vrouwen die we zien, zijn Bahamiaans gezet, oftewel mega-dik, een teken van voorspoed!! Leven in zo’n kleine gemeenschap lijkt heel rustig en easy does it, maar we begrijpen van “Randy” dat het ook zeer beperkt en benauwend is. Iedereen weet alles van iedereen en interfamiliaire relaties zijn niet van de lucht; er is hier tenslotte niet heel veel keuze bij het kiezen van je levens-(of sex)partner… In de kleine marina ligt slechts een handjevol boten en ook hier oogt het stil en verlaten. Tico rekent na afloop uit dat we tijdens de wandeling ongeveer 20% van de lokale bevolking ontmoet hebben.
’s Middags bewonderen we al snorkelend weer een enorme rog (het wordt bijna normaal om dagelijks een rog rond de boot te hebben) en genieten we volop van een redelijk werkende internetverbinding. We lezen ons online in over Georgetown en Nassau en allerlei “cays” die hier tussen liggen en zeer zeker het bezoeken waard zijn. We kunnen weer wat foto’s online zetten en we kunnen ons eigen artikel in de Zilt bewonderen. We beantwoorden onze emails en kijken voor de laatste foto’s rondom Koninginnedag (wat draagt Maxima?) en de royal wedding tussen William en Kate nog even op nu.nl. We voelen ons weer een beetje aangesloten op de wereld. In de namiddag gaan we de Tara van Erno en Frieda bewonderen en het is al donker als we pas weer op de SeaMotions terugkeren. Het was weer te gezellig. En we zijn weer een heel aantal mooie, nieuwe digitale boeken rijker. Tico is bijv. heel blij met deel 9 van de Grijze Jager en ook ik zie in de enorme lijst een paar hele aantrekkelijke titels!! (Frieda, nogmaals heel erg dank je wel!!)
Morgen gaan we weer verder, naar het
PS: foto’s van Atwood Harbour en Rum Cay staan online!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten