Dockyard

Elke dag lijkt de windvoorspelling voor 5 dagen er iets gunstiger uit te zien en op woensdag zwaaien en toeteren we rond het middaguur dan ook de volgende vertrekkers uit: de Moonrise en de Vivente!! Vervolgens gaan wij hardhollend naar de ferry, want wij gaan naar Royal Navy Dockyard en Gibb’s Hill Lighthouse. Vanaf de ferry kunnen we bij Town Cut, de uitgang van de lagune naar het grote blauwe water, onze landgenoten nog een keer uitzwaaien.

Bij Dockyard gaan we naar het National Museum of Bermuda. We bewonderen de enorme muurschildering gemaakt door een jonge kunstenaar; het is een kleurrijk geheel waar op expressionistische wijze de hele geschiedenis van Bermuda in is vervat. De gebouwen waar het museum in is gehuisvest, is onderdeel van een grootschalig verdedigingswerk wat door de Britten gebouwd is toen zij zich bedreigd voelden door Spaanse of Portugeze galjoenen. Voor het zware werk lieten zij schepen vol gevangenen vanuit Engeland overkomen; een soort van middeleeuwse taakstraf voor deze boefjes kun je wel zeggen. Als de gevangenen klaar waren in Bermuda, maar er was nog straftijd over, dan werden ze wederom op een schip gezet en naar Australië gebracht.

Bermuda heeft ook een geschiedenis van slavernij, alhoewel niet in de grootschaligheid zoals in de de Caribische Eilanden. De slaven werden vooral ingezet bij de –kleinschalige- tabaksplantages en als bedienden van rijke Engelsen. Een andere groep migranten betreft de Portugezen die vanuit Azoren en Madeira deze kant opkwamen en vooral werkzaam waren voor Amerikaanse walvisvaarders. Kortom, de bevolking op het eiland is een potpourri van bevolkingsgroepen en culturen. Een zeer opvallend kenmerk van de –kleine- gemeenschap (65.000 inwoners) is de enorme vriendelijkheid, behulpzaamheid en hun belangstelling voor iedereen die van overzee komt.

Onze tour leidt vervolgens via bus 7 naar Gibb’s Hill Lighthouse, de oudste vuurtoren op de hoogste heuvel van het eiland. De vuurtoren bewijst zijn diensten 1844. In de eeuw daarvoor zijn minstens 39 schepen op de riffen, die wel 16 mijl uit de kust liggen, gelopen. Volgens de folder is het vuurtorenlicht voor de scheepvaart te zien vanaf 40 mijl afstand. Welnu, dat kunnen wij bevestigen. De vuurtorenwachter blijkt een oude smokkelaar uit Winterswijk (gedurende WOII); in een notendop vertelt hij ons zijn levensverhaal. Daarna klimmen we 185 treden omhoog en eindigen dan vlak onder de grote vuurtorenlamp. Via  een klein deurtje kunnen we naar “het balkon”. Sil en ik stappen met groot gemak op dit smalle balkon om 360 graden uitzicht te beleven, Tico gaat ook naar buiten en verplaatst zich plakkend aan de muur van de vuurtoren. Coos blijft met zweethanden in de deuropening zitten met een maag die zich voortdurend omdraait.

Uiteindelijk hebben we een volledig rondje eiland gemaakt als de bus ons einde dag via de zuidkust weer terugbrengt naar St.Georges.