Flores is prachtig!! Haar natuurschoon is overweldigend groen, groener, groenst. Tegen de vulkanische hellingen zijn terrasvelden aangelegd, afgebakend met vulkaanstenen gestapelde muurtjes waarop en waarlangs uitbundige hortensiastruiken groeien. Sowieso lijkt de hortensia de nationale struik. Overal langs de wegen zien we deze mooie struik groeien en zien we de lichtblauwe, paarsblauwe, witte en roze bloemen ontluiken. Over een week of wat zal de hortensia helemaal in bloei staan en stel ik me voor dat de wegen als een bloemenslinger over het eiland uitwaaieren. We zien mooie bruine, beige en zwart-witte koeienfamilies in het sapppige gras staan. Deze koeien zijn er voor de melk: de ouderwetse melkmachine staat ook in het weilandje en kan 2 koeien tegelijk melken. De koeien zijn er ook voor het vlees; als je in een restaurantje biefstuk besteld, krijg je een lapje rundvlees van de lokale koe. Sowieso is de bevolking behoorlijk selfsupporting. In de supermarkten tref je bijv. maar een bescheiden voorraad groenten aan: elke Flores-bewoner eet vooral uit zijn eigen moestuin. Ook zie je bij elk huisje wel een kippenren en koop je in de buurtsuper een kakelvers lokaal eitje. De bevolking is supervriendelijk. De mensen blinken niet uit in verfijnde schoonheid; het is meer een grove, all weather resistant, bouw of het nu man, vrouw of kind is. En gezien het geringe bevolkingsaantal (4500 over het gehele eiland) zal er vast wat inteelt zijn; we zien soms “portretten” voorbij komen ….. Mode is geen issue op dit eiland: men loopt in model spijkerbroek uit 1960 (hoog in de taille) of in joggingbroek met aan de voeten werkschoenen, slippers of sloffen.
Voor de zeilers is er Paula’s Place, een kleine kiosk waar je de gehele dag wat kunt drinken en/of eten. Uitbaatster is Paula, een Amerikaanse Portugese die hier 15 jaar geleden vanuit de USA is neergestreken. Voor de yachting community verzorgt zij diesel (ze heeft in het hoger gelegen dorpje een tankstation), ze verzorgt de was (als je door het dorpje wandelt, verwacht je om elke hoek je eigen wasgoed aan de lijn te zien wapperen), ze heeft huurauto’s (Nissan Micra’s voor 35 euro per dag) en ze is heel enthousiast en supervriendelijk.
We hebben gewandeld naar Faya de Lopo Vaz, een prachtige wandeling die goed te doen is vanuit de haven. De wandeling voert ons naar een uitzichtpunt aan de zuidkant van het eiland. Via een klein paadje dalen we vervolgens de steile helling af en komen we uit bij “het mooiste strand” van Flores: zwart zand. Er staan hier een paar zomerhuisjes die tegen een overigens loodrechte, honderden meters hoge helling zijn gebouwd. Zullen ze al het bouwmateriaal voor deze huisjes lopend via dat steile paadje naar beneden gezeuld hebben? Een andere weg naar deze plek is er nl. niet.
Water is niet schaars op het eiland: langs de wegen tussen de terrasweilanden zien we om de
Over watervallen gesproken: de dag dat we auto’s huren (wij rijden de hele dag in een parelmoer-roze Nissan Micra!!) komen we na een kleine wandeling enigszins op goed geluk uit bij een zoetwater vennetje met als achtergrond een enorme brede bergwand waarlangs minstens 15 watervallen naar beneden kletteren. We staan gewoon in een Ravensburger Puzzel van 3000 stukjes, zo mooi!
Met het autootje crossen we in 1 dag met gemak over het gehele eiland. Het is heel jammer dat het halfbewolkt weer is, want daardoor rijden we op de hoger gelegen bergweggetjes door dikke wolken en blijven de “caldeira’s”, de kratermeren, voor ons verborgen. We lunchen die dag overheerlijk in een bontgekleurd restaurantje in een dorpje aan de westkant van het eiland.
Naast sightseeing maken we ook tijd om een muurschildering te maken: en famille maken we een ontwerp en met de restjes verf vanuit Porto Santo (oktober 2010) proberen we dat zo goed en zo kwaad als dat gaat als ongeoefend kunstenaar op een hobbelige kademuur te krijgen.
Met de Moonrise en de Vivente hebben we enorm gezellige dagen, met uiteten, toeren, borrels en meer. De kinderen vermaken zich vanzelfsprekend ook uitstekend met elkaar. De “hit” van Flores is voor hen het maken van pijl en boog van de bamboe die overvloedig groeit bij het strandje van de haven. De film Avatar en de boeken van de Grijze Jager worden nauwgezet nagespeeld: ze schieten pijlen en werpen speren dat het een lieve lust is en we zien ze nauwelijks. Voor school is bijv. ook geen tijd, haha.
Helaas gaan we –in elk geval voor een paar dagen- afscheid van elkaar nemen. Wij varen vandaag (maandag) naar Horta, de sailing community van het eiland Faial. In Horta komt elke zeilboot die de oceaan is overgestoken. En het wordt vast weer een belevenis om ons tussen al die verschillende zeilboten, groot en klein, snel en langzaam, en al die verschillende nationalilteiten te bewegen.
To be continued!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten