Tico op Pico!

Vandaag zouden we op zee zitten, maar … zijn we een middagje naar het nabij gelegen eiland Pico geweest, met de ferry naar het stadje Madalena. Pico staat bekend om haar wijnen. De druiven groeien op vulkanische (vruchtbare) grond en de lapjes grond zijn omzoomd met muurtjes van lavasteen. Die muurtjes zijn niet alleen bedoeld om de erfafscheiding aan te geven, maar ook om de planten beschutting tegen de wind te geven. Althans, dat denk ik. Ik had mijn theorie graag willen staven in het wijnmuseum, maar dat bezoek is niet gelukt, want het museum wordt momenteel gerestaureerd. Als alternatief zijn we een stukje gaan wandelen.

 

Enfin, waarom we niet op zee zaten?
Woensdagochtend 29/6 willen we vertrekken voor de oversteek naar Brest (zuidwest Bretagne). Voor vertrek hijst Coos mij nog de mast in, zodat ik de nieuwe radarreflector hoog in de mast aan de stuurboord zalingverstaging kan bevestigen. En tegelijkertijd is het een controle van zaken bovenin die mast waar je niet elke dag naar kijkt. Het slechte nieuws is dat ik wat problemen ontdek bij de verstaging (de rvs kabels waarmee de mast omhoog gehouden wordt) die opgelost moeten worden voor dat we aan een oversteek van 1200 mijl gaan beginnen. Het goede nieuws is dat we dit NU ontdekken en niet met onvoorziene (vervelende) situaties op zee geconfronteerd worden.  Ander voordeel is dat in Horta MidAtlanticYachtService zetelt. Een hecht team van MAYS werkt zich 4 maanden van het jaar een slag in de rondte –als al die oceaanzeilers voorbij komen en een stop in Horta maken- en kunnen en willen een spoedreparatie voor ons inpassen in hun overvolle schema. En dit alles met een grote glimlach, een en al vriendelijkheid, hulpvaardigheid en 200% klant- en oplossingsgerichtheid. Daar kan menig bedrijf in Nederland nog wat van leren … Wat een toppers!

 

Als we aan het wandelen zijn op Pico, wat toch een beetje uitje is in het kader van “killing time”, krijgen we een telefoontje van MAYS dat onze stag gerepareerd is en klaar ligt. We nemen de eerstvolgende ferry naar Horta en om half 6 hangt Coos in het bootstoeltje een krappe 20 meter hoog in de mast om de stag weer te bevestigen. We vullen de watertanks, we betalen de marina en klaren uit bij de douane en halen nog een krop sla bij de supermarkt. En dan zijn wij in principe klaar voor vertrek. Althans bijna, want ‘s avonds gaan we eerst nog lekker van een laatste avondmaal in Caf’e Peter Sport met de Moonrise genieten. Na vandaag varen we –in elk geval voorlopig- weer ieder een eigen koers met ieder een eigen bestemming. Zij varen naar Falmouth (zuid-Engeland) en wij (in principe) naar Camaret sur Mer of Brest (zuid-Bretagne).

 

Morgenochtend halen we nog een weerbericht op en als dat er ongewijzigd gunstig uit ziet, is 1 juli 2011 de startdatum van onze laatste grote oversteek van deze zeiltrip: 1200 mijl naar het vasteland van Europa.

To be continued!