Ramsgate en The Swale

Op vrijdagavond rond 21.00 uur meren we aan in de marina van Ramsgate. ’s Nachts spoelt de boot helemaal schoon door een overdadige hoeveelheid regen die naar beneden valt.

Voordat we zaterdagochtend vertrekken, wandelen we nog even door het centrum van Ramsgate. Zo mooi als de kustlijn van Zuid-Engeland, bezien van af zee, is (groene heuvels, witte krijtrotsen, prachtige landhuizen, trotse vuurtorens), zo troosteloos doen de centra van de vele Engelse kustplaatsen aan. In Ramsgate wordt het winkelaanbod overheerst door 1 Pound-winkels, pandjesbazen en andere kredietverstrekkende instanties…. De mensen hier hebben het niet breed (veel werkloosheid), maar ze willen wel graag mee doen met de nieuwste (technische) gadgets … De pandjesbazen spinnen er goed garen bij.

Om 12.00 uur kiezen we het ruime sop en varen we aan de wind naar North Foreland, alwaar we “linksaf” moeten richting South Channel, Gore Channel, Margate Hook en Horse Channel. Bij de boei Columbine Spit buigen we nog wat meer linksaf en het is daar dat we tegemoet gevaren worden door Elyn & Nico in hun Priscilla. Het verschil kan niet groter: een witte polyester Outremer 45 en een gele houten Dellimore uit 1930. Gezamenlijk zeilen we halve wind/ruime wind The Swale op tot aan Harty Ferry alwaar we beiden een mooringboei oppakken. Tot dan verkeren Coos en ik in de veronderstelling dat we met de dinghy naar de kant gaan en met elkaar bij een Engelse pub vlees en friet gaan eten. Maar,  we blijken ons ongeveer in the middle of nowhere te bevinden. Wij hebben ons van te voren niet gerealiseerd dat de kreek links van ons binnen enkele uren ongeveer geheel droog valt. Wat dan voor minstens 6 uur resteert is vieze, dikke, stinkende modder.

Niet getreurd: aan boord van de SeaMotions porren we de kachel op en Elyn en Nico nemen Muier Schippersbitter mee. Coos flanst even later een smakelijke bami in elkaar en voor het weten is het hartstikke laat. En dat terwijl het zondag vroeg dag zal zijn voor ons allemaal. Rond 06.00 uur is het hoog water en uiterlijk 06.30 uur moet de Priscilla terug varen naar haar steigertje in de Oar Creek. Wij volgen even later in de bijboot. De kreek ligt vol met kleinere en grotere (zeil)bootjes, vooral veel authentieke houten scheepjes. Het is voor ons geweldig leuk om te zien waar Elyn & Nico al zoveel jaren hun “buitenhuis” hebben. We ontmoeten Alan, de man die hun antieke boot in originele staat gerestaureerd heeft en we begrijpen dat er door een iemand anders daags ervoor al “een grote catamaran” gespot was in Ramsgate. Het is een kleine gemeenschap aan de Oar Creek, men helpt elkaar en weet (bijna) alles van elkaar. Dus ook dat die grote catamaran waar Elyn & Nico een oceaan mee overgestoken zijn in de buurt is.

Na de koffie/thee zitten wij, voor 09.00 uur, wij weer in de dinghy terug naar de The Swale; anders staat er zelfs voor een ondiepe bijboot niet meer genoeg water in de kreek. De komende dagen browsen we wat in The Swale en in the Medway voordat we woensdag 1 uur na laag water –dus met het tij mee- naar Londen varen.