Dag 2, zaterdag, begint met verdrietig dierennieuws. De gevederde vriend van de Moonrise (Tiebass), gehuisvest in een cardanisch opgehangen kooitje, houdt niet van een leven op zee. Hij heeft afgelopen nacht zijn laatste adem uitgeblazen.
Vandaag gaat niet de boeken in als een supersnelle zeildag. Integendeel, er staat weinig wind en we hebben een halve tot hele knoop stroom tegen. Maar ach, we komen met gemiddeld 4 knopen vooruit en we vinden het wel best. In de 2e helft van de middag trekt de grauwsluiter op en begint de zon te schijnen. Lekker voor ons en voor de zonnepanelen, oftewel onze stroomvoorziening.
We spotten een walvis. Eerst zien we een spuit een eindje recht voor de boot, dan schuin links van ons en dan zien we niets meer. Na 5 minuten turen, waar zal ie heen zijn gegaan?, schrikken we van een spuitgeluid achter ons. Een bootlengte achter ons komt de potvis even boven om een kijkje te nemen. Wauw!! Het dier is minstens net zo groot als onze boot. Wat mij betreft komt "Moby Dick" wel erg dichtbij dus ik start 1 motor; van dat geluid houden ze niet zo. De potvis laat zich vervolgens niet meer zien, maar daarvoor in de plaats komen een handjevol dolfijnen naar ons toe. Dat is altijd leuk.
Rond 20.00 uur schuif ik alvast mijn bed in. Om 21.00 uur sluit Coos de dag af met het radionetje en houdt hij de wacht. Sil leest een Donald Duck in zijn eigen bed en Tico kruipt rillend bij mij in bed. Hij heeft even daarvoor gespuugd en klaagt over hoofdpijn. Arm kind. De wind houdt er helemaal mee op en de motor gaat aan. Rond middernacht, tijdens mijn wacht, halen we het grootzeil weg. Als er geen wind is, gaat dat alleen maar klappen en schudden. Nu, aan het einde van mijn wacht, ontwaakt een grijze dag met motregen. Zal dit het front zijn dat over moet komen en waarna we dat prima zeilwindje schuin van achteren krijgen?
Nog af te leggen afstand (05.30 uur): 957 mijl
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten