Brownsea Island

Na een rustige nacht voor anker begint de dag met regen, regen, regen! En het kacheltje moet echt even aan om de kou uit de boot te verdrijven. Gelukkig blijft het niet regenen en kunnen we onze gekooide tijgers, Tico en Sil, samen met Bram en Gijs loslaten op het eiland. De hele trip hiernaartoe hebben deze mannen zich namelijk verheugd op het weer ter hand nemen van hun in de Azoren vervaardigde pijl en bogen. Brownsea Island is voor de gelegenheid dan ook omgedoopt tot Bogeneiland. We wandelen in een rustig tempo door het bos. 

De jongens zien we af en toe voorbij komen om ze daarna weer tussen de bomen te zien verdwijnen. Zijn zij op jacht naar de herten en eekhoorns of hebben ze hun zinnen gezet op de pauwen die het eiland rijk zijn? Eerstgenoemde dieren blijven voor ons verborgen, maar tegen de tijd dat we het ieniemienie dorpje bereiken (een kerk, een landhuis en een handjevol arbeidershuisjes) zien we volop pauwen.

In St.Mary’s Chapel, een heel oud, klein kerkje, horen we een stukje geschiedenis van het eiland en de link die het eiland heeft met Nederland. Een meneer van Raalte, zoon van een Nederlandse vader en Engelse moeder, heeft het eiland in de 19^e eeuw voor zijn verjaardag kado gekregen. En na zijn overlijden (eind 1800) is er een stukje aan de kerk aangebouwd waar nu zijn graftombe staat. Een andere link met Nederland stamt uit de tijd van de 2^e wereldoorlog toen veel Nederlanders vluchtten naar Engeland en terecht kwamen in een opvangkamp op dit eiland. Na de 2^e wereldoorlog organiseerde de oprichter van de Scouting (Sir Baden Powell) het eerste jongenskamp op het eiland. Tot op heden zijn vele (internationale) scoutingkampen hier georganiseerd. In die tijd is het eiland ook tot natuurgebied uitgeroepen. En net als in veel andere natuurgebieden probeert men hier het originele dieren- en plantenleven te herstellen. En voor dit eiland betekent dat dat alle rododendorons met wortel en tak uitgeroeid moeten worden. Deze –in onze ogen- prachtig bloeiende struiken zijn in de tijd van de rijke Engelse adel in de schitterende kasteeltuinen geplant, zo ook op Brownsea Island. Maar blijkbaar plant de rododendoron zich voort als een konijn, want de Nature Trust is al 40 jaar met dit uitroeiingsproject bezig, zo vertelt een boswachter ons. De natuurlijke voortplanting van de naaldbomen komen in het gedrang en daarmee bijv. de voedselvoorziening van o.a. de eekhoorns. Deze week legt hij met een tiental jongeren (vrijwilligers) de hand aan de laatste struiken op het eiland. Voordat we, in de regen, weer terugwandelen naar de ankerplaats bezondigen we ons in de Tearoom aan zelfgebakken cake en pastries. Heerlijk!

’s Avonds gaan we met z’n allen eten bij een Indiaas restaurant in Poole; het eten is heerlijk, we zitten lekker en het is bovenal weer erg gezellig. Het is nu echt het laatste avondmaal “over de grens” met de Moonrisers. En we zullen elkaar in Nederland zeker weer opzoeken.

Vandaag, donderdag, gaan we om half 8 anker op en beginnen we aan onze opmars naar de volgende highlights: eerst treffen we zaterdag a.s. Elyn en Nico in The Swale, een zij-arm van de Theems. En, dat is de 2^e highlight: we zijn op weg naar …. Londen! Eind juli hebben we voor 1 week een ligplaats gereserveerd in St. Katherine’s Dock, in het hartje van Londen!