The Medway, door de ketting ....

Op zondagmiddag varen we onder een mager zonnetje binnendoor naar Queenborough en gaan we linksaf de Medway op. We zien kwelders met zandbanken waar groepen steltlopers hun snavels in de drek steken op zoek naar voedsel. Af en toe zien we een verdwaalde zeehond zijn kop boven water steken of zich op een modderplaat nog eens omdraaien in het zonnetje. Dit natuurschoon wordt her en der ruw verstoord door grote industriele panden met dito rokende schoorstenen of een stinkende mesthoop van een supergrote varkensboer.

 

Na 8 mijl passeren we Gillingham aan ons linkerhand en nog een mijl verder pakken we ter hoogte van Upnor een vrije mooringboei op precies tegenover een lieflijk kasteeltje. Het is exact op deze plek waar 500 jaar geleden onze nationale held Michiel de Ruijter "door de ketting brak", de verdedigingslinie van de Engelsen. Michiel de Ruijter veroverde daarbij het vlaggenschip van de Engelse marine, HMS Charlotte. Door een sterke ebstroom bereikten Michiel en zijn makkers de gewilde Royal Dock Yard niet, de plek waar Engeland al zijn oorlogsschepen bouwde. De Engelsen brachten vervolgens in de rivier -als barricade- vele schepen tot zinken waardoor het Michiel de Ruijter ook bij opkomend tij niet meer lukte de scheepswerf in te nemen.

Als we even later door het kleine dorpje Upnor lopen (120 inwoners) zijn we een ware bezienswaardigheid: een Nederlandse boot en dan ook nog "een grote catamaran"!! Zoiets zien ze niet vaak op de rivier. En het is voor Paul en Jackie Smith, een Engels stel dat ons op straat aanspreekt, reden genoeg om ons uit te nodigen voor "a cup of English Tea at their house". Met uitzicht op de rivier drinken we (zwarte) thee en bewonderen we de koi karpers in hun vijver.

Maandagochtend verken ik -al hardlopend- de overkant van de rivier (Gillingham/Chatham): het ziet er aan de waterkant uit als de muziekwijk van Almere. De binnenstad wordt opgesierd door wat koloniale "laagbouw" en diverse universiteitsgebouwen. Bij de marina rijzen twee grote blauwglazen kantoortorens  uit de grond en even verderop ligt de beroemde Royal Navy Dock Yard, waar tegenwoordig een museum huist (Historic Boatyard Museum). Al met al is het een rare mix.

's Middags gaan we naar het Historic Boatyard Museum. Zonder enige voorkennis verwachten we een uit de hand gelopen hobbymuseum, maar in werkelijkheid blijkt het een geweldig groots opgezet museum op de plek waar vanaf ruim 500 jaar geleden tot 1970 alle Engelse oorlogsschepen werden gebouwd, incl. duikboten. De tentoonstelling over de reddingsboten (Engeland heeft sinds 1824 een uit vrijwilligers bestaande reddingsdienst) is schitterend opgezet. We maken kennis met de wereld van (hulp)materialen ten tijde van de 2e wereldoorlog: amfibie-voortuigen, noodbruggen (pontons), barricade-opruimende tanks, en vrachtwagens met mijnenleggende aanhangwagens.

We krijgen een geanimeerde rondleiding in de nog in gebruik zijnde touwslagerij (Tico maakt een eigen stuk touw!) en we duiken onder in een duikboot. Als je nog niet claustrofobisch bent, dan wordt je het wel in een duikboot uit de jaren 50:  binnen is het krap, benauwd en primitief. Heel interessant, temeer als je weet dat deze specifieke duikboot nog tot 1993 in gebruik was. Vervolgens hollen we door de expositieruimte van Royal Dock Yard en hebben we nog een half uur voor de tentoonstelling over de Titanic. Dan is het sluitingstijd en hebben nog lang niet alles gezien. Welnu, dit museum is een aanrader als je in deze contreien bent.

Dinsdagochtend varen we via de tanksteiger bij Gillingham Marina de Medway af richting Queenborough, onze pitstop voordat we op woensdagochtend met het tij mee naar Londen zullen varen. In Queenborough pakken we een mooringboei op en even later varen we met de dinghy naar de kant om een wandeling door het dorpje te maken. Helaas is Queenborough ongeveer het minst inspirerende dorpje wat we de afgelopen 365 dagen gezien hebben. We hebben er niets van schoonheid kunnen ontdekken en binnen een half uur zitten we weer in de dinghy terug naar onze boot.