Op 7 juli, dag 7, hebben we -theoretisch- een feestje te vieren. Coos en ik hebben elkaar op de kop af 23 jaar geleden ontmoet en de vlam sloeg -op een donderdagavond in discotheek Escape in Amsterdam- serieus in de pan. Welnu, het feestje vieren we nog wel, maar niet vandaag. Hooguit laat ik onze beginjaren voor het in (mijn hazen)slaap vallen, in gedachten voorbij komen.
23 Jaar geleden had ik niet kunnen bevroeden dat ik nu, in 2011, met diezelfde man in een zeilboot op een oceaan zou zitten... Deze dagen passen bij de huwelijksgelofte "for better and for worse", want de afgelopen dagen zijn "worse" tropendagen. En dan doel ik niet op warme temperaturen... Ondanks de zware omstandigheden in combinatie met gedwongen stilzitten op beperkte mtrs2 en toenemende vermoeidheid, maken we elkaar niet af. Maken de omstandigheden ons misschien juist dankbaar? En bewust? Van wat voor bijzonders we met elkaar hebben? Want zelfs als de omstandigheden niet leuk zijn en we op ons onvoordeligst zijn, vinden we elkaar nog steeds de allerleukste, -liefste, -beste en -mooiste! (arrrggghhh, ik zie er niet uit mijn mijn ongewassen haren, ingevallen smoeltje en stinkende t-shirt). Hoe dan ook: we zijn al langer met elkaar dan zonder elkaar, immer blij en gelukkig. Voor altijd.
Terug naar de -letterlijk- woelige baren. In de ochtend van dag 7 trekt de wind nog wat meer aan, de zee is hoog en de zon laat verstek. Pffff, zucht. Maar, we zijn optimistisch want volgens de weerkaarten gaan wind en golven later op de dag op de schop! En ja hoor, aan het eind van de middag nemen wind en golven geleidelijk af en 's nachts is er zelfs helemaal geen wind meer. De golven zijn veranderd in een hoge, lange deining. De motor gaat aan en ook de kachel.
To be continued!
Nog af te leggen afstand (07.00 uur): 245 mijl
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten