De eerste uren na het vertrek uit Poole kunnen we heerlijk zeilen, maar rond het middaguur is de wind op en moeten we de rest van de trip naar Brighton motoren. En dat alles onder een licht- tot donkergrijs wolkendek. Ik blijf de gehele trip binnen en verstop mezelf onder een dekentje met nieuwe (oude) tijdschriften van de Moonrise. Coos gooit de vislijn uit in de hoop een paar makreeltjes te vangen, maar ze willen niet bijten. Voor het avondeten dus geen gerookte makreel, maar een restje spaghetti van de dag ervoor.
Net voordat we de marina van Brighton binnen varen, horen we een bekende bootnaam over de marifoon, de Calibris Alba. Dat is een Engels zeilschip dat ongeveer tegelijk met ons Flores binnen kwam varen na de oversteek van Bermuda naar de Azoren. Welnu, de geschiedenis herhaalt zich, want inderdaad tuffen Inga en John tussen de breakwaters de haven in. Zij komen rechtstreeks uit Terceira (Azoren) en hebben –net als wij- een paar dagen behoorlijk ruig weer gehad met harde wind en hoge golven. We zijn blij te horen dat een aantal andere (Amerikaanse) boten van het Nlse radionetje Bermuda-Azoren dit ruige weer ook goed doorstaan heeft en in Ierland danwel Falmouth is aangekomen. Ook onze Deense vrienden op de –kleine- Vela zijn na vele ontberingen, waaronder platgeslagen en een man overboord, ook heelhuids aangekomen in Falmouth. Alle schaapjes op het droge, gelukkig.
In de regen lopen we naar de enorme supermarkt die Brighton Marina rijk is (van maandag tot en met zaterdag 24 uur per dag open!!). We halen wat vers brood en vers fruit. Rond 22.00 uur schuiven we in onze bedjes en vallen we al lezend in slaap.
Vrijdag begint voor mij met hardlopen. En op deze manier krijg ik iets meer mee van Brighton dan alleen de marina. Langs de boulevard wordt alles in gereedheid gebracht voor een nieuwe dag toerisme. Platte Fish&Chips-tenten worden afgewisseld met hippe koffietenten met daartussen allerlei vermaak voor kinderen variërend van speeltuintjes, trampolines tot aan mini-midgetgolf. En, het is zonnig!! Wat ziet de wereld er toch mooi uit als de zon schijnt.
Inmiddels zijn we onderweg …. 75 mijl naar Ramsgate. Dat komt stroomtechnisch voor de zaterdag, de bocht om naar The Swale, beter uit dan als we nu naar Dover zouden varen.
To be continued!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten