Met deze kreet worden wij elke morgen vrolijk via de SSB begroet door Marcel van de Moonrise.
En zo beautiful was de day niet toen wij (Nico & Elyn) op zaterdag 4 december uit het winters witte Nederland vertrokken naar het eiland Sal - Kaapverdië.
Sneeuw, sneeuw en nog een sneeuw waardoor er enorme vertragingen op Schiphol ontstonden.
Voor ons betekende dat een vertraging van 5 uur waardoor wij onze overstap op Lissabon mistten.
Vervolgens hebben we daar 's nachts nog eens 5 uur in de rij gestaan en gehangen om ons ticket om te boeken voor een vlucht naar Sal die uiteindelijk 24 uur na de oorspronkelijke tijd vertrok.
Bepakt en bezakt en met uiteindelijk toch nog 9 kilo overgewicht (van hagelslag, kaas, rookworsten, tijdschrift De Linda tot een waterpomp met popnageltang en popnagels voor een ander gestrande Nederlandse zeilboot La Luna) kwamen wij dan op zondagnacht op een donker eiland aan waar Coos ons op het vliegveld stond op te wachten en nadat Martine ons met de bijboot van de wal kwam oppikken, waren wij dan eindelijk aan boord van de Seamotions.
Na een paar uurtjes slaap werden wij wakker in een zonovergoten baai van Palmera. Dit maakte alle doorstane reis-ellende weer goed. Ontbijten met verse broodjes en als echte Duopenotti's zaten wij als bleekscheetjes de verhalen van de door en door zongebruinde Coos, Martine, Tico en Sil aan te horen. Wat hebben zij toch al een fantastische reis achter de rug en wat hebben wij er een zin in om met z'n 6-en de Atlantische Oceaan over te steken.
Om 11 uur ging het anker op voor het eerste traject van ca. 120 mijl naar het eiland Sao Vincente alwaar de allerlaatste boodschappen gedaan moesten worden.
Wij hadden deze tocht nog lekker vrij en de tijd om te acclimatiseren en in te slingeren.
In Mindelo - Sao Vincente waren we een paar dagen druk bezig om de boot helemaal gereed te maken voor de oversteek. Vooral het boodschappen doen vergde allemaal enorm veel tijd. Kaapverdië is geen Europa en alles moet bij diverse kleine winkeltjes en de markt op straat bij elkaar gesprokkeld worden. Een hele uitdaging dus!!
Op donderdag 9 december om 11.00 UTC gingen de trossen los en het anker zal over zo'n 2100 mijl pas weer neergelaten worden.
Voor ons is het de 2e keer dat wij deze oversteek maken. In 2001 zijn wij ook met Coos en zijn vader Ben van Las Palmas naar St. Lucia gezeild.
Zelf zeilen wij in een Engels klassieke zeiljacht en hebben wij ook al lange tochten gemaakt langs de westkust van Amerika en Mexico in een klassiek zeiljacht. Om nu de oversteek te maken op een catamaran is daarom een hele nieuwe ervaring en automatisch ga je terugblikken op de tocht van 2001 en ook met het zeilen op langkielers (of monohulls zoals elke enkelrompige boot door catamaranbezitters wordt genoemd)
Op dit moment zijn wij over de helft, nog 941 mijl te gaan en wij zijn met dag 8 bezig.
Het zonnetje schijnt elke dag, er staat wind uit de goede hoek, de ene dag meer dan de andere en we hotse-botse af en toe dat het een lieve lust is. Alle spieren in ons lijf worden de hele dag en nacht getraind, daar kan geen pilates tegenop!
In vergelijking met 9 jaar geleden: toen rolden wij als een gek en was elke actie in bijvoorbeeld het kombuis een ware klus. Nu blijft alles redelijk rechtop staan, al kun je lang niet altijd onbezorgd je pannetje op het vuur laten staan. Kijken en erbij blijven is het motto.
De catamaran haalt gelijk mooie snelheden, maar dat water moet toch ergens blijven en soms lijkt het wel alsof een golf "gevangen" zit tussen de 2 rompen en dan stuitert hij tegen de onderkant van het brugdek aan waardoor de tafel op de vloer staat te stuiteren.
's Avonds is het rond 19.00 donker en vanaf 20.00 gaat de 1e wacht in. Elke wacht duurt 3 uur en met z'n 4-en overbruggen wij zo de 12 uur dat het donker is.
Afhankelijk van het weer en de windvoorspelling wordt de wacht per dag ingedeeld. Daar zijn we heel flexibel in en af en toe moet er 's nachts een zeilwissel plaats vinden en dan ontstaat er vaak een spontaan "all hands on deck" of als het weer eens flink tekeer gaat met de golven dan komt iedereen toch even polshoogte nemen en hebben wij "pyama-party" van 10 minuten.
Slapen gedurende de nacht blijft lastig, je hoort van alles, wordt soms ruw heen en weer geschud in je kooi en je blijft toch ook alert. Daarom nemen wij overdag onze power nap's in de riante kuip. Want ruimte heb je wel op een catamaran; een heerlijke kuip van ca. 5 meter breed met een enorme lounge-bank.
Net als in 2001 is het natuurlijk weer van essentieel belang dat er vissen gevangen worden. Toen haalden wij om de paar dagen overheerlijke grote Dorade's binnen die dan voortreffelijk door Ben werd klaar gemaakt. Nu zijn vooral Coos en Nico de koks en kunnen zij zo meedoen aan het programma "Who's the chef?"
Elke avond staat er wel weer iets anders culinairs op tafel. Voor scheurbuik hoeven we zeker niet bang te zijn.
De eerste dagen werd er een kleine mahi-mahi en vervolgens een mini tonijntje binnen gehaald. Dit was elke keer een heerlijk lunch-hapje voor ons allen. Helaas hebben wij ook al een paar keer een vis verloren bij het binnen halen.
Maarrrrrrrr eergisteren hadden wij een tonijn van zo'n 10 kilo aan de haak. Met heel veel zorg, concentratie, geduld en beleid belandde hij op het achterdek. Tico en Sil hielden het bijna niet meer van de spanning. En nu is het smikkelen, smikkelen, smikkelen dat het een lieve lust is.
Ook is het heel anders om te zeilen met 2 jongens (Tico 11 en Sil bijna 6 jaar) aan boord. Zo is Tico onze oppervisser en weet hij alles van blinkertjes, inktvisjes en alles wat glimt aan een haakje om maar de groots mogelijke vissen binnen te halen.
Sil is echt een aapje en je hebt echt niet het idee dat hij last heeft van al dat geslinger op de boot. Het liefst zit of staat hij op zijn kop of hangt hij aan zijn armen.
Naast de reguliere lessen in rekenen en taal door Coos & Martine, heb ik een paar dagen geleden een gymles in de kuip gegeven. Dit werd meer een variant tussen Aerobic en Nederland In Beweging en dat op een deinend schip zorgde voor grote hilariteit.
Nico heeft ze op een ochtend nog een tekenopdracht gegeven en Sil heeft een mooie tekening gemaakt van een ouderwetse dubbeldekker vliegtuig en Tico heeft zich op het in perspectief tekenen gestort. Hier kunnen ze uren mee zoet zijn.
Tot grote verrassing van Sil is de Sint op 5 december helemaal van Nederland, langs Spanje naar onze boot gestoomd en heeft hij 's nachts 13 december nog een zak vol cadeautjes achtergelaten. Grote pret voor ons allemaal en de pepernoten smaakten ons prima.
Wij zijn nu bezig met dag 8 en kunnen dit zeker tot het einde goed volhouden en zoals wij hier zeggen "eten, slapen, eten, slapen, wachtlopen...." en wij komen weer helemaal los van "eten, file rijden, werken".
Het zeilen op een catamaran gaat ons prima af!!
To be continued.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten