Aan het einde van de woensdagmiddag 22 december 2010 draaien we de Man of War Bay van Charlottesville binnen en even later laten we ons anker in 15 meter diep water vallen!
AANGEKOMEN!! Wat een heerlijk moment!!
Het eerste dat we doen nadat de boot voor anker ligt, is overboord springen om te zwemmen. Ik neem niet eens de moeite om eerst mijn bikini aan te trekken, maar spring met jurkje en al in het zoute water. Hoe weldadig voelt het om de spieren eens andere dan corrigerende evenwichtsbewegingen te laten maken. Hoe zalig is het om je hoofd onder te dompelen in dat koele water. Het is volop genieten.
Na deze welkomstduik komt de champagne uit de koelkast en toosten we op de voorspoedige oversteek. Voorspoedig in alle opzichten.
Het weer is ons goed gezind geweest: gemiddeld 15 knopen wind, soms iets meer, soms iets minder.
De zee is ons -over het algemeen- goed gezind geweest: wel vaak hoog, soms behoorlijk hobbelig, maar de golven kwamen altijd -schuin- van achteren. We hebben vrijwel alles gezeild, zonder te motoren. Alleen de laatste dag was de wind 'op' en hebben we gemotored. De squalls zijn ons goed gezind geweest; de paar -enorme- regenbuien spoelden de boot weer lekker schoon en we bleven verschoond van heftige windstoten of 180 graden windshifts.
De bemanning is top: niet zeeziek en zonder klagen volop meedraaiend in het wachtschema en het gezin.
De kinderen zijn de ware levenskunstenaars: 2 jongens, 13 dagen op 10mtr2, weinig bewegingsruimte en nooit, nooit, maar dan ook nooit klagen of zeuren. Het zijn geen engeltjes, dus ze hebben natuurlijk wel elke dag even onenigheid met elkaar (of met ons, maar dat is volstrekt gezond volgens mij).
En tot slot de boot: de boot heeft ons veilig naar de overkant gebracht. Er is niets fundamenteels kapot gegaan. De vlag is in een reefblok getrokken, dus die moet op de naaimachine. En een bevestiging van de lazyjacks aan de huik is losgekomen en moet opnieuw genaaid. That's it. Het is zeker niet vanzelfsprekend dat alles maar heel blijft als zoveel dagen achtereen 24/7 de zeilen bol staan door de wind, er spanning staat op de schoten of de motor langdurig moet draaien. Dat blijkt ook wel uit de ssb-contacten met andere Atlantische overstekers: geen levensbedreigende problemen, hooguit meer of minder lastige "uitdagingen", zoals bijvoorbeeld een scheur in grootzeil, zout in watertank, een pactormodem wat er opeens mee ophoudt (om email/weerberichten via ssb mee op te halen of te versturen) of ontluchtingsperikelen in dieseltank.
Onze grootste schrik hebben we eigenlijk de 1e nacht gehad. We worden -met een behoorlijke snelheid- door het water zeilend, opgeschrikt worden door een enorme harde bonk, gevolgd door nog een klap.. En direct daarna ziet Elyn achter het schip de staart van een walvis onder water verdwijnen... Oftewel, we hebben hoogstwaarschijnlijk een walvis geschampt. Tja, dat kun je niet voor zijn of voorkomen als het hartstikke donker is. We beschouwen het maar als iets dat we in het rijtje "bijzondere ervaringen" bijschrijven. En er zwemt nu een walvis met een blauwe plek op zijn rug in de oceaan.
Verder heeft Coos elke dag een inspectieronde over dek gedaan: even alles controleren op mogelijke slijtage of zwakke plekken. En elke dag heb ik de boot even "geknuffeld" en bedankt voor weer een veilige dag op zee. En dat onder het motto: als we goed zijn voor de boot, is de boot goed voor ons.
's Avonds brengen we de vuilnis (3 medium sized vuilniszakken) aan land en gaan we op zoek naar een geldautomaat om TT-Dollars uit de muur te trekken. Helaas, de ATM is leeg. Vervolgens toch het in de pilot aanbevolen restaurant van Gail Ceasar opgezocht, uitgelegd dat we nog geen geld hebben en of we toch mogen eten bij haar. Zonder problemen worden we welkom geheten en een uur later zitten we aan een bord bonensoep gevolgd door geroosterde kippenborst met rijst, bonen en salade. En daarna heeft ze met alle gasten van het restaurant (3 Franse heren en 2 Deense dames) nog een verjaardagslied voor Sil aan. We gaan met een onbetaalde rekening en met onze belofte deze de volgende dag te vereffenen weer richting de boot voor een nachtje heerlijk doorslapen!
To be continued!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten