We besluiten voor anker te gaan in Baia de Mordeira, halverwege de lij-zijde van het eiland. Aldaar blijkt nog een Outremer 45 te liggen en wel de Teoula van een franstalig Belgisch gezin, die we eerder in Isla Graciosa ontmoet hebben. 's Avonds hebben we borrel op onze boot; wij verzorgen de drank en zij nemen een groot stuk zelfgevangen mahi-mahi mee welke terplekke in stukjes wordt gesneden, kort wordt gebakken in knoflook, zout, peper en citroensap. Heerlijk!!
De volgende ochtend (zaterdag) gaan we op snorkelexpeditie; volgens de pilot (de campinggids van het zeilen) schijn je in baai prachtig te kunnen snorkelen. Aldus geschiedt: we ankeren de dinghy en ik pas erop als de mannen het water in gaan (ik moet er nl. niet aan denken dat deze per ongeluk ongemerkt wegdrijft, terwijl wij de onderwaterwereld aan het bewondereren zijn). Coos heeft zelfs zijn harpoen mee. Deze harpoen heeft hij al jaren, maar heeft hij nog nooit kunnen gebruiken. Van een afstandje hoor ik voortdurend allerlei bewonderende onderwaterkreten. Coos duikt af en toe helemaal onder. Ik hoop natuurlijk dat hij een kreeft aan het schieten is, haha. Na een paar pogingen komt hij boven met een (klein) oranje/roze vis aan zijn speer. Tico mag ook nog even schieten met de harpoen. Uiteindelijk bestaat de "catch of the day" uit 2 kleine oranje/roze visjes. Rode poontjes. Coos maakt ze schoon, bakt ze voor de lunch en gezamenlijk komen we tot de conclusie dat dit niet de meest smakelijke vis is die je kunt vangen: een beetje taai, grof vissig vlees.
Mijn dag bestaat er vervolgens verder uit allerlei huishoudelijke taken, zoals daar is het wassen van het beddengoed .. op de hand (zucht)..en het klaarmaken van de gastenhut. Tico verhuist voor de komende weken naar de voorhut. Coos heeft de "schuur" opgeruimd en deze hut getransformeerd in een gezellige slaapkamer. De achterhut, het gastenverblijf, wordt gestoft, gesopt en de matrassen krijgen schone lakens. Want onze bemanning, Elyn en Nico, arriveert zaterdagnacht! Daar kijken we al een tijdje naar uit! Enerzijds omdat het natuurlijk heel leuk en gezellig is om hen na zo'n lange tijd weer te zien. Anderzijds omdat hun komst betekent dat we over een paar dagen echt gaan beginnen aan de Atlantische Oversteek naar Tobago!
Echter, we moeten onverwacht toch nog iets langer op ze wachten. 's Ochtends krijgen we een sms dat er in Nederland een heuse sneeuwstorm overkomt en heel Schiphol op z'n gat ligt. Heel veel vluchten van en naar west Europese luchthavens hebben vertraging en het is maar de vraag of zij hun aansluitende vlucht in Lissabon gaan halen. Potverdorie, dit gooit onze gehele planning in de soep. Welnu, de elementen der natuur maken de dienst uit en wij kunnen niets anders doen dan ons er bij neerleggen en afwachten .. Uren later krijgen we bevestigd wat we eigenlijk al wisten: de overstap in Lissabon is niet gehaald en dit levert een vertraging van maar liefst 24 uur op.
Vandaag gaan we ons dus nog een dag extra verheugen op hun komst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten