Carieb, here we come (bijna dan!)

Op zaterdagnacht arriveert onze bemanning niet op Sal. Zoals verwacht hebben ze hun aansluitende vlucht niet kunnen halen, maar gelukkig hebben ze – na 5 uur in de rij staan voor de transferbalie, hun vlucht naar Sal wel om kunnen boeken naar zondagavond. Oftewel, een vertraging van exact 24 uur.

 

Elk nadeel heeft zijn voordeel en zo ook bovenstaand. Op zondagmiddag zien we de Furibard aankomen varen (zij komen vanuit Dakar) en Coos en de jongens varen hen in de dinghy tegemoet. We hadden niet verwacht elkaar nog te ontmoeten aan deze kant van de oceaan, maar door de vertraging van Elyn en Nico gebeurt dat nu dus wel. Heel gezellig en ’s avonds praten we aan boord van de Furibard onder het genot van lekker eten weer helemaal bij.

 

Rond middernacht stort Coos zich in “donker Afrika” en gaat hij richting vliegveld om Elyn en Nico op te halen. Pas tegen 03.00 uur zijn ze in de ankerbaai van Palmeira en ga ik op nachtelijke expeditie om ze met de bijboot op te halen van de kant. Nog een hele uitdaging: enerzijds omdat sinds de avond is gevallen een enorme swell (hoge golven) uit noordwestelijke richting de eerst zo rustige ankerbaai binnen komt rollen en we fors op en neer en heen en weer slingeren achter ons anker. Anderzijds omdat het donker is en ik met die bijboot tussen alle lokale bootjes door moet manoeuvreren en … ik ben al niet zo’n held in het donker. Welnu, dit overwinnen we allemaal en om 03.30 uur hebben we alles en iedereen aan boord.

 

Na een paar brakke uren slapen gaan we maandagochtend om 11.00 uur anker op en zetten we direct koers naar het 120 mijl westelijk gelegen Mindelo, Sao Vicente. Er waait een prima windje en met gemiddeld 8 knopen per uur scheuren we over de oceaan. Dit betekent dat we midden in de nacht de haven zullen aanlopen, hetgeen volgens de pilot goed te doen moet zijn.

Welnu, wederom “donker Afrika”: want de enorme rots die voor de ingang van de grote baai ligt, zou verlicht moeten zijn, maar is het niet. Blijkbaar zijn ze vergeten het peertje te verwisselen?

Dieper in de baai ontwaren we donkere schimmen, welke even later onverlichte –verlaten?- vrachtschepen blijken te zijn. Een groen of rood markeerlicht om de breakwater te markeren, ontbreekt ook. Kortom, we turen onze ogen uit de kassen en zien van alles behalve een rood of groen licht. We zijn in elk geval weer blij met digitale navigatie. Om 02.00 uur ontwaren we de jachthaven en even later meren we langszij de drijvende steiger naast het tankstation.

 

We gaan nog een paar uur slapen en worden op dinsdagochtend gewekt door, door Galilea langsgebrachte, verse broodjes op het dek. En even later staan Bram, Gijs en Marcel (Moonrise) op de steiger om ons welkom te heten. En weer even later ontmoeten we vele anderen van de “Dutch Armada”; schepen die we van naam en weblog kennen en nu in levende lijve ontmoeten. De rest van de dag is hectisch en hysterisch met allerlei “things to do” rondom de oversteek naar Tobago: diesel tanken, gasflessen omwisselen c.q. laten vullen, in- en direct uitklaren bij immigratie, escudo’s halen (moet aan de balie van een bank en duurt heel lang), boodschappen doen (bij 5 verschillende supermarkten, want een AH XL kennen ze hier niet), naar het zwembad met de kinderen, eten bij de beroemde Club Nautico om uiteindelijk om 23.00 uur helemaal bekaf in bed te rollen.

 

Vandaag staan de laatste doe-dingen op het programma: administratie, verse groenten en fruit, diepvriesvlees en eieren kopen, nieuwe fok voor oude fok omwisselen, olie verversen/bijvullen en vast nog veel meer.

En dan, ijs en wederdienende, gooien we ergens in de namiddag de trossen los en zetten we koers naar de Carieb, 2100 mijl verderop (dat is hetzelfde als zo’n 4000km!).

 

Net als bij de vorige oversteek zullen we ons weblog regelmatig voorzien van updates. Het “Waar zijn we nu?” (rechterkader bovenaan) wordt dagelijks bijgewerkt.

 

PS: Iedereen die ons recent gemailed heeft of een bericht op ons weblog heeft geplaatst: hartstikke leuk, blijf dat doen, blijf mailen!! Het lukt me nu niet meer om jullie een persoonlijk bericht terug te sturen, maar straks, aan de overkant, ga ik dat weer goed maken.