Na een dag te hebben gevaren en lekker geslapen, ging ik even een wandeltochtje op het strand maken. Ik zwom ook een beetje. Toen ik eenmaal weer op de boot was, besloten we om naar een waterval te gaan.
We gingen met onze gehuurde auto. Tijdens het rijden zei ik dat we naar rechts moesten. Maar ja mama wist het beter! Dus we gingen maar recht door. Na even rijden moesten we naar links. Zei mama.
We sloegen af en hobbel de bobbel nee he een zandpad. Dat is niet fijn, want dan zitten we te stuiteren op onze stoelen. EINDELIJK!!! Weer een geasfalteerd weggetje.
Dat is lekker een zonder-hobbel-weg. O nee, niet weer een zandpad. Hobbelde bobbel. We hadden vrienden in Portugal die wel wisten waar het watervalletje was dus mama belde hen eventjes.
Verdomd, ik had gelijk. Bij een afslag eerder moesten we al naar rechts. Maar ja we moesten toch echt verder want we konden nergens keren. Sorry .
Op één uitzichtspunt konden we keren. Nou daar keerden we dan ook. We besloten een andere weg terug te nemen en kwamen na een tijdje rijden wéér op een zandpad. Dit keer omdat er aan de weg werd gewerkt. We reden en reden tot we in Spanje kwamen en dan door de Pyreneeën en dan de Alpen, de Ardennen en dan terug bij af in Nederland. GRAPJE!! We waren in een oud boerendorpje. Blaffende honden en oude mensjes. Ze leven in kleine ruïnes. Weg hier, zo is het genoeg. Eindelijk, jippie, bewoonde wereld. Nu wisten het wel te vinden. Rechtstreeks naar de waterval. Zo lekker afkoelen in het koele water van de waterval. Nu nog terug naar de boot.
TIP voor alle ouders: luister goed naar kinderen!
1 opmerking:
Hoi Tico,
je hebt wel een heel goed richtingsgevoel he! Maar na een stoffige autorit is de waterval nog leuker toch? En je hebt meteen iets van het binnenland gezien;)
Groetjes Rianne
Een reactie posten