Onderweg naar Porto Santo / Madeira

Maandagochtend om 12.00 uur kozen we het ruime sop van de Atlantische Oceaan voor een zuidwestelijke koers richting Porto Santo, onderdeel van de Portugese eilandengroep Madeira.
De eerste 12 uur waren afzien: aan de wind zeilen (kracht 5) en een behoorlijk knobbelige zee. Te harde wind naar mijn zin, een zee die beukt en botst en dientengevolge veel lawaai veroorzaakt binnen. Kortom, niks aan. Vanaf dinsdagochtend 01.00 uur draaide de wind substantieel door naar het noorden en werd het elk uur een stuk comfortabeler en kon het grote genieten beginnen.

Het wachtlopen gaat op een natuurlijke manier: Coos blijft wakker totdat zijn ogen dichtvallen en dan ga ik voor in elk geval 3 uur achtereen op wacht. En zo gaat het op en af gedurende de donkere uren. Ieder doet zijn eigen ding tijdens de wacht: om te tijd te verdrijven, luister ik graag naar muziek.. Coos zit graag in de kuip om wat in het donker te staren of hij haalt eens een nieuw weerbericht binnen. De sterrenhemel is trouwens adembenemend: Kleine Steelpannetje, Groot Steelpannetje, Cassiopeia, Venus, een Poolster (volgens mij), de Melkweg en nog veel, veel meer. De maan schijnt als een schemerlamp in de kuip, hooguit af en toe gedimd door een wolk die ervoor schuift.
Doordat de zee rustiger is en de koers gunstiger hebben we geen van allen niet noemenswaardig last van zeeziekte. Hooguit is de eetlust wat minder.

De kinderen zijn werkelijk fantastisch!! Ze vermaken zich met de iPod op hun oren, luisterend naar een spannend luisterboek, met spelen, met spelletjes doen. Tico heeft op dag 1 Harry Potter en de Vuurbeker uitgeluisterd en op dag 2 Harry Potter en de Geheime Kamer. Sil wisselt het luisteren af met Kapla spelen onder de tafel of een spelletje Pesten met zijn vader.

Per etmaal ontwaren wij in de verte hooguit 2 - 3 vrachtschepen. Vanochtend zwommen er even 2 dolfijnen met ons mee en zo dadelijk ga ik een stapeltje pannenkoeken bakken. Zo leven wij ons leventje op een scheepje midden op een oceaan met tot waar het oog reikt alleen maar diepblauw water.

Het is nu woensdag 29 september 2010, 11.00 uur Portugese tijd als ik dit type en we hebben nog 160 mijl te gaan. We kiezen voor comfort ten koste van wat snelheid. Door niet op topspeed te varen maken we de bewegingen van de boot een stuk prettiger. We doen nu circa 160 mijlen per etmaal. Naar alle waarschijnlijkheid lopen we donderdag 30/9 in de loop van de dag de haven van Porto Santo binnen.