1 september 2010, Portugese westkust

Via Viano de Castello naar Povoa de Varzim, een tochtje van slechts 30 mijl. Povoa de Varzim is een enigszins onbeduidende vissersplaats met een buitengewoon vriendelijke (en goedkope) haven. Vanwege dat laatste tref je hier veel lange termijn zeilers van allerlei nationaliteiten aan (lees: oudere stellen die alle tijd van de wereld hebben en snel ergens blijven hangen). De enige reden voor ons om langer dan 1 nacht in Povoa te blijven, was een bezoek aan Porto. Na de schoolochtend gingen we, samen met de Seaquest, met een rechtstreekse, bovengrondse, metro-verbinding naar Porto. Aldaar wat rondgewandeld, een kerktoren beklommen tot aan de kerkklok,  wat gewinkeld, wat gegeten en toen weer terug naar Povoa.

 

De volgende dag waren we “gedwongen” nog een nachtje te blijven: er stond helemaal geen wind maar wel een forse zeegang. Geen ideale combinatie als je enigszins gevoelig bent voor zeeziekte. Na 2 dagen/3 nachten trossen los richting Aveiro (43 mijl), of Figueira de Foz (70 mijl) danwel direct door naar Cascais (170 mijl). De omstandigheden op zee zouden bepalen voor welke optie we zouden gaan. Al vrij vlot konden we lekker zeilen en besloten we dat nachtje maar door te varen onder het mom van “ let’s get it over and done with”. Op naar het mondaine Cascais.

’s Nachts doorvaren betekent ook wachtlopen, oftewel bij toerbeurt is één van ons beiden ‘s nachts wakker. Dat doen wij via het systeem van 3 uur op – 3 uur af. Ik begin meestal met slapen, Coos blijft wakker tot ie omvalt van de slaap en dan neem ik de wacht over. Op deze manier is de slaapkans voor Coos het grootst, alhoewel het zo’n eerste nacht altijd emmeren is met slapen. Vaak zijn we te onwennig om écht goed in slaap te vallen en beperkt slapen zicht tot een soort van waken. We hadden een heldere nacht: een bijna volle maan en volop sterren aan de hemel.

Rond 04.00 uur, 1 uur nadat mijn wacht was afgelopen en ik dus in zo’n waaktoestand in bed lag, hoorde ik een gek geluid onder de boot. Tegelijkertijd was Coos bedrijvig in de kuip. Wat bleek: we waren vlak langs een onverlicht sportvisbootje gevaren en gingen wel over zijn lijn/net heen. Dat was het geluid dat ik onder de romp hoorde schuren.  Gelukkig bleven we niet vast zitten. Wat daarbij hielp , was dat we onder zeil waren en niet op de motor voeren. Oftewel de kans dat er een lijn in een draaiende schroef vast zou komen te zitten was 0%. We hebben nog marifooncontact gezocht met deze visser in een poging hem er op te attenderen dat ie volledig onzichtbaar op zee lag (“idiote &#%$$@ Portugese visser, doe je navigatielicht aan als het donker is &^#&%^#^#”), maar helaas, hij gaf geen thuis. Nou ja, weer een ervaring rijker om midden op zee (minstens 10 mijl uit de kust!) zo’n klein bootje “tegen te komen”….

 

Zondagmiddag, rond half 2, arriveerden we in de baai van Cascais en gingen we voor anker tussen de Seaquest en de Wizard. Een paar uur later volgde ook de Moonrise. En zo was de Nederlandse enclave weer compleet.

 

De dagen in Cascais vullen zich met school, zwemmen, boodschapjes doen en borrelen/uit eten. Vandaag hebben we daar een klein cultureel element aan toegevoegd, namelijk een bezoek aan een typisch Portugees huis (inmiddels museum) daterend uit de 16^e /17^e eeuw en een vuurtoren uit 1902 waar een moderne kunstexpositie was ingericht.  Condes Castro Guimaraes is een volledig ingericht “kasteel” waar je helemaal op gaat in de sfeer en welvaart van de 17^e eeuw: Portugese tegeltjes als lambrisering, portretschilderijen van voormalige bewoners aan de wand, plafondschilderingen, zilveren bestek, chinees porselein, een wapenverzameling in het torenkamertje, Braziliaans houtsnijwerk in de master bedroom, een groot pijporgel in de muziekkamer, etcetera.  Daarnaast gelegen, bij de vuurtoren een modern, minimalistisch ingerichte kunstexpositie: metalen, blauw geschilderde objecten die allen refereerden aan de zee. Een golfsurfer, een visser, een walvisstaart tegen de achtergrond van de witte muren rondom de blauw-witte vuurtoren. Twee uitersten qua stijl en uitstraling, maar beiden uniek in schoonheid.

 

Morgen gaan we verder zuidwaarts. Om 10.00 uur gaan we anker op en rond 18.00 uur verwachten we het anker weer te laten vallen in de haven van Sines, de geboorteplaats van de wereldberoemde ontdekkingsreiziger Vasco di Gama!! Tico heeft vorig jaar goed opgelet bij de geschiedenisles: hij kon ons direct vertellen dat Vasco als eerste Kaap de Goede Hoop (Zuid-Afrika) heeft gerond en als eerste het Verre Oosten heeft ontdekt.

 

PS: foto’s volgen spoedig, Portugese wifi is helaas te traag om foto’s te plaatsen!