Alvor, Portimao, Faro, Ilha de Culatra

Afgelopen zondag (19/9) voegde de Seaquest zich weer bij ons in Alvor en dat werd gevierd met vers gevangen Bonito en makreel op de Cobb. Hun "crew" Tjalling en Tineke viel met de neus in de boter en at smakelijk mee. Een Keijserlijke maaltijd! Op maandag gingen we "terug" naar Lagos om nog één keer de te zwemmen bij de grotten van Pointe de Piedade en einde middag gingen we voor anker bij het strand van Lagos. Er stond helaas beduidend meer swell dan de vorige keer dat we hier waren en hoewel we daar als catamaran relatief weinig last van hebben (we rollen niet), werd het een oncomfortabele nacht. De volgende ochtend, maandag, gingen we na de noodzakelijke boodschappen snel weer terug naar het beschutte en rustige Alvor. Dat was ongeveer ook het enige rustige, want we waren verder maar wat druk met het binnenhalen van weerberichten, beoordelen of het wel/niet gunstig genoeg was om naar Porto Santo (Madeira) te vertrekken (lees: was het storende effect van Orkaan Igor verdwenen) en overleggen met de Seaquest rondom hun plannen. Ben en Riny hadden inmiddels een vluchtn naar Madeira geboekt op donderdag 23/9; wel handig als wij daar dan ook zouden zijn.. Het werd kiezen tussen een overtocht met niet ideale weersomstandigheden maar met bezoek van Opa en Oma in het vooruitzicht of voor een fijne zeiltocht naar Porto Santo onder gunstige weersomstandigheden. En dan lijkt het vanzelfsprekend, maar .onderschat de emotie niet. Uiteindelijk zijn de weersvoorspellingen leidend bij onze definitieve besluitvorming met als consequentie dat we ons bezoek zouden kunnen mislopen op Madeira .. Enfin, long story short: we zijn niet vertrokken, de Seaquest is ook niet vertrokken, ons bezoek heeft vliegtickets kunnen omboeken naar Faro, en zoals het zich nu laat aanzien gaan we maandag 27/9, gelijk met de Seaquest, in the rebound richting Porto Santo met een prachtige weersvoorspelling.

Aldus verpoosden we nog wat langer in Alvor. Coos had nog wat klussen te doen: de mast in om het ledlampje van het ankerlicht om te wisselen met dat van het driekleurenlicht. Vreemd genoeg stoorde laatstgenoemde op de marifoon en AIS?! Dat lijkt nu verholpen. Toen Coos daar toch zo'n 21 meter boven de zeespiegel hing, kon hij ook direct de grootzeilval vervangen. De oude val vertoonde wat slijtageplekken en we hadden geen zin in een vrije val van het grootzeil midden op de oceaan of een ander onhandig moment. In de middagen vermaakten we ons op het strand met zwemmen en vliegeren.

Op woensdag gingen we met een huurautootje Ben en Riny ophalen van de luchthaven in Faro. Met een detour via Stef en Lieve om post voor Sil op te halen gingen we naar Ilha de Faro om een tosti te gaan eten. Geen gewone tosti, maar een SUPER GROTE TOSTI! We hebben gesmuld van de specialiteit van Casa das Tostas: tosti met kip en aïoli. Vervolgens nog even snel naar de SUPER GROTE JUMBO supermarkt voor wat extra boodschappen en toen naar de luchthaven. Bepakt en bezakt kwamen Ben en Riny door de schuifdeuren. Want als je bezoek uit Nederland krijgt, is het wel zo handig dat zij wat spulletjes voor je meenemen die we hier niet kunnen krijgen. Bol.com had op tijd de door mij bestelde boeken afgeleverd, een dongel voor sneller internet was ook in de bagage (leve online shoppen!), drop, winegums en wat lekkernijen van de toko ontbraken niet, als verrassing voor de jongens Donald Duck en smart games (waar ze al dagen helemaal zoet mee zijn) en tot slot twee "Comfort Seats" om comfortabel te kunnen zitten op het dek. Daar gaan enorm van genieten, elke keer als we "comfortabel"met rugleuning en zacht zitkussen op het dek zitten.

Onze bootschool was deze dagen 2 gastdocenten rijker: Meester Ben nam groep 7/8 voor zijn rekening en Juf Riny groep 3. De kinderen vonden het geweldig! En juf Martine deed haar voordeel met tips & trics van deze ervaren professionals! In de namiddag gingen we anker op en koersten we naar de ankerbaai van Portimao. 's Avonds hebben we heerlijk -sjiek- gegeten in het restaurant naast de marina.

Vrijdagochtend wederom gastcollege van Meester Ben en Juf Riny. Dat gaf ons de gelegenheid alles in gereed te brengen voor een zeiltocht naar de omgeving van Faro en Ilja de Culatra. Hier ligt een prachtig natuurgebied (Ria de Formosa) wat doet denken aan het Waddengebied met vaargeulen, zandbanken, ondieptes en platen die droogvallen bij laagwater. Heb je in het Waddengebied lepelaars en zeehonden, hier hebben we ooievaars waargenomen.
Onderweg naar dit gebied gingen aan zowel bakboord als stuurboord de vislijnen uit. De eerste BEET (Coos) verloren we op 5 meter van de boot. De 2e BEET (Ben!) was een prachtige Dorade (ook wel bekend als goudmakreel of mahi-mahi) kwam veilig aan dek. Met een klapje op zijn kop een scheutje rum in zijn kieuwen vertrok de vis naar gene zijde en lag ie 's avonds op de Cobb. Tesamen met de vangst van de Seaquest een paar dagen eerder, hadden we beachBBQ op een piepklein strandje onder de landingsbaan van luchthaven Faro met de Seaquest en de Beau. Het werd een avontuurlijk diner met de nadruk op avontuurlijk. De kids gingen uit jutten en kwamen terug met allerhande materiaal waar ze eigenhandig een eettafel van ontworpen en gemaakt hebben. De mannen moesten terug naar de boot om petroleumlampen te halen (het wordt steeds vroeger donker.) en liepen bij de terugtocht met de bijboot vast op een zandplaat: het werd laagwater. De bijboot hebben ze uiteindelijk achtergelaten op die zandplaat en wadend -tot aan de liezen (want ze bleken nog een door een geultje te moeten)- kwamen ze uiteindelijk bij het strand aan. Weer even later werden we opgeschrikt door een beest op het strand wat een rat bleek te zijn. Jekkes!! En tot slot was het nog weer een hele expeditie terug naar de boot met een handvol vermoeide kinderen: de bijboot door enkeldiep water trekken en soms in een kuil opeens tot de liezen diep.

Op zaterdagochtend stond een bezoek aan de versmarkt in Faro op het programma alsook de bezichtiging van Iglesa do Carmo; een bijzondere kerk met een nog bijzonderder kapel. Deze kapel bestaat volgens de "boeken" nl. uit beenderen, botten en schedels van broeders van de geloofsgemeenschap. Met een volle boodschappentrolley gingen we op toeristische trip. We vonden inderdaad een kerk. Daar binnen was het overdadig versierd met goud en schilderingen. Maar, wij waren op zoek naar Iglesa do Carmo .. echter die konden we nergens vinden. Wat bleek: de kerk waar we in waren geweest, wás Iglesa do Carmo . en het schedelkapelletje was een zijkapel in die kerk .. en de kerk sloot om 13.00 uur haar deuren . en het was inmiddels 13.30 uur. Welnu, we zullen bij de eerstvolgende gelegenheid eens naar plaatjes browsen op het World Wide Web om te zien wat we gemist hebben.

Op zaterdagnamiddag zijn we 6 mijl verder gevaren naar de ankerbaai van Ilha de Culatra; daar ontmoetten we de Bella Ciao weer, de blauwe door henzelf gebouwde catamaran (een Funcat 44) die we al eerder in Camarinas ontmoet hadden. Een leuk en gezellig weerzien.

lha de Culatra is het enige bewoonde eiland in deze Ria de Formosa. De huizen zijn houten hutjes, de straten zijn een slinger van betontegels, de bewoners zijn voornamelijk oude, tandenloze baasjes met hun kromme vrouwtjes, een handjevol 40+-Portugezen met kinderen en verder wat zeilende "blijvers"; vrije, zichzelf bedruipende geesten die hun boot in een baai geparkeerd hebben, elke 6 uur droogvallen en never ever nog zeilend zullen vertrekken. Er hangt een hele relaxte en volstrekt onbedorven sfeer, alsof de tijd is blijven stilstaan. Er is wel enige sprake van toerisme, maar slechts in de sfeer van Portugese dagjesmensen en van de zeilboten die voor anker liggen. 's Avonds hebben we bij Snackbar Rasita een -onverwacht- overheerlijke, eerlijke maaltijd gegeten. Onverwacht overheerlijk omdat de uitspanning zeker niet de uitstraling had van een goedlopend restaurant: een hoog plastic en TL-balken gehalte en 3 flatscreens met voetbalwedstrijden. Maar eigenaresse Theresa heeft ons heerlijk verwend.

Maandagochtend na het ontwaken zetten we koers naar Faro. Daar namen we afscheid van Ben en Riny om vervolgens het steven te wenden richting Porto Santo (Madeira); een oversteek van zo'n 480 mijl nonstop varen waar we zo'n 4 dagen/3 nachten over doen.