10 september 2010, Portimao

It’s a beautiful day! De zon schijnt, wederom en we gaan vandaag weer een stukje verder zeilen. Maar eerst maken we nog even snel gebruik van de goede wifi-verbinding van Portimao om ons weblog te updaten. De eerste keer in Portugal overigens dat we een goede wifi-verbinding hebben. De afgelopen week is het aanmodderen geweest met internetverbindingen geweest. Of beter,  er was gewoon nergens een wifi-signaal op te pakken omdat alle netwerken beveiligd waren. Uiteindelijk hebben we een lokale SIM-datakaart gekocht, zodat we tegen lokale kosten via de mobiele telefoon –traag- kunnen internetten.

De zeiltocht naar Sines ging heel voorspoedig: een heerlijk windje, een gladde zee en met de genaker maakten we een prima snelheid. In Sines hadden we de ogen van ontdekkingsreiziger Vasco di Gama op ons gericht: er staat een groot beeld van hem naast het voormalige fort van Sines. In dat fort huisvest een klein museum: op de begane grond ga je terug in de koperen en bronzen tijd, op de 1^e verdieping een expositie met foto’s en gebruiksvoorwerpen uit Sines van voor de 2^e wereldoorlog (enerzijds een vissersdorp en anderszijds een populaire badplaats) en op de 3^e etage een multimediale voorstelling van muziekstromingen uit de hele wereld en een presentatie van wat moderne kunstobjecten. Vanaf de buitenmuur van het fort had je een prachtig uitzicht over de baai.

Na Sines volgde de trip naar Sagres, de eerste ankerplaats aan de zuidkust. Wederom een heerlijk rustig zeilwindje. Bij de meest zuidwestelijke punt van Europa, Cabo Sao Vincente, trok de wind, zoals dat hoort bij het ronden van een kaap, behoorlijk aan en uiteindelijk werden we de baai van Sagres ingeblazen. Huib-Jan van de Seaquest benutte het moment van het ronden van de kaap om wat memorabele woorden over de marifoon met ons te delen. Denk aan woorden als: Sil is de jongste jongen op de hele wereld die op die moment langs Cabo Sao Vincente zeilt, de Seamotions de enige catamaran in de wereld, de Seaquest de enige Hallberg Rassy 53 en de Moonrise de enige Catalina, etcetera-etcetera. Hij praatte zonder problemen zo 5 minuten vol.

De ankerbaai van Sagres werd gebruikt als Rastätte; anker in het water, eten, slapen, anker op en weer doorvaren.

Onze volgende bestemming was Lagos.  Tijdens het varen hadden de kinderen gewoon school: tussen Spelling/Rekenen door nog even snel een passerende haai (!) zien langszij en halverwege de schoolochtend een excursie (aanschouwelijk onderwijs) met de Seaquest en de Moonrise bij de grotten van Pointe de Piedade. Met de bijboot konden we de grotten invaren. Soms werden we na een donkere doorgang verrast  door een bundel van licht door een rond gat in het plafond. We zagen prachtige lichtschijnsels onder water door onder water grotten. In de rotswanden kon je heel duidelijk de aardlagen zien die elk een eigen tijdperk kenmerken. Helaas hebben wij onvoldoende kennis om dan ook te weten welk tijdperk, maar het is vast lang geleden. Verder hoger in de rotswand veel gaatjes waar meeuwen nestelden, maar ook duiven (?!). Na een uurtje toeren gingen we nog even pauzeren op een mooi strandje in een kleine inham: lekker zwemmen en snorkelen in het Algarve-water, wat beslist een aantal graden warmer is (en daardoor aangenamer is) dan het zeewater aan de westkust van Spanje en Portugal. Einde middag voeren we door naar het 1,5 mijl oostwaarts gelegen Lagos om daar voor het strand voor anker te gaai.

In Lagos was het goed toeven. ’s Ochtends school, ’s middags strand en ’s avonds lekker uit eten in één van de vele restaurantjes in de oude binnenstad van Lagos.

Inmiddels liggen we in de ankerbaai van Portimao. Gisteravond hebben we Stef en Lieve opgepikt, onze Belgische zeilvrienden die jaren geleden in Portugal zijn neergestreken en inmiddels een prachtige B&B runnen in Santa Catharina, zie www.casavela.blogspot.com); zij varen vandaag met ons mee naar Tavira. Of we ook kunnen zeilen, is nog even de vraag: er is een windstille dag voorspeld….