21 augustus 2010 - Islas Cies

Afgelopen maandag met toch nog een puist wind uit Portosin weggevaren. Aanvankelijk dus alleen de fok uitgedraaid (voor het lapje), maar naarmate we meer uit de Ria waren, werd de wind steeds rustiger. Dus toch het grootzeil erbij gehesen. Met de wind in de rug, een vastgezet grootzeil en een alternatief uitgeboomde fok (op een catamaran heb je geen “boom” en moet je dus iets anders verzinnen als je pal voor de wind vaart en toch je fok gevuld wilt houden met wind) heerlijk in het zonnetje naar Islas Cies gezeild. En daar zijn we nu, dagen later, nog steeds.

Het is een paradijselijk eiland met Caraïbische associaties. Helder blauw water, witte zandstranden omzoomd door bomen (naaldbomen, loofbomen, eucalyptusbomen) en in de baai een handje vol boten voor anker. Een weetje: de stranden van dit eiland staan in de Top 10 "mooiste stranden ter wereld"!!

Dagelijks worden ferryboten vol toeristen aangevoerd die ofwel op de eenvoudige camping neerstrijken in goedkope Decathlon-tentjes danwel einde dag weer richting Vigo gaan met de ferry. Het eiland is beschermd natuurgebied waar –voor Spaanse normen- heel zorgvuldig mee omgegaan wordt. Opvallend is bijvoorbeeld de afwezigheid van vuilnisbakken op dit eiland. De bezoekers worden geacht hun vuilnis weer mee naar huis te nemen (alleen op de camping staan wat kliko's). En het is haast ongelofelijk, maar je treft echt nergens zwerfvuil aan. Door geen vuilnisbakken te faciliteren, wordt de mens blijkbaar ook niet uitgenodigd vuilnis achter te laten. En je moet wel een enorme hork zijn, wil je je vuilnis toch achteloos in de natuur achterlaten. Kortom, een succesvol systeem.

Dag 1 zijn we –met de Seaquest- naar het hoogste punt van het eiland gewandeld: 175 meter. Daar staat de vuurtoren en je hebt er een 360graden uitzicht over de 3 eilanden. Vroeger waren deze eilanden bewoond: door vissers en boeren (of hoogstwaarschijnlijk waren de boeren tegelijk ook de vissers en andersom). Enfin, met de opkomende welvaart is de bevolking uiteindelijk geleidelijk aan steeds meer naar het vaste land vertrokken. En nu zijn er geen permanente bewoners meer.

Einde dag zouden we met de Seaquest op het strand gaan bbq-en met de Cobb. Helaas waaide het wel een beetje, maar .... we zouden geen Hollanders zijn als we ons door wat wind zouden laten weerhouden. En aldus met 2 bijboten, 2 Cobb’s en 2 boodschappentassen met eten naar het strand. Hilarische taferelen om de Cobb’s –ondanks de wind- aan de praat te krijgen. Gezeten in de bescheiden luwte van de bijboot en met de hoofden en handen onder een handdoek is het uiteindelijk gelukt om vuur te maken. Op de ene Cobb werden onze laatste makreeltjes gerookt en op de andere Cobb sudderden wat hamburgertjes,  kipfiletjes en grillgroenten. Het was allemaal wat primitief, oncomfortabel en fris, maar het eten smaakte prima en gezellig hadden we het zéker. Toen Huib-Jan met zijn dij opgeslokt dreigde te worden door de opgekomen vloed, was dat het startsein de boel in te pakken en huiswaarts te keren.

De volgende dagen zijn we druk met allerhande klusjes. De wind is gaan liggen cq. gedraaid naar zuidwest en zon en mist wisselen elkaar voortdurend af. 's Ochtend dikke mist en het monotone geluid van de misthoorn op de achtergrond en dan opeens strakblauwe lucht. Er is geen peil op te trekken. De kinderen Sil en Maren vermaken zich met LEGO en Playmobil en Tico heeft plezier met zijn vrienden van de inmiddels ook gearriveerde Moonrise en Wizard. De dag sluiten we bijna standaard af met een borrel op het strand met alle Nederlandse boten. Een bont gezelschap, want ook de Beau en de Happy Bird hebben zich in deze baai even aangesloten bij de Nederlandse enclave.

Coos is met een nieuw project gestart: het maken van een cover voor de bijboot om deze te beschermen tegen de vernietigende kracht van UV-straling. Hiervoor heeft hij speciaal canvas (sunbrella) meegenomen en met zijn nieuwe speeltje, een portable zeilmakersnaaimachine (Sailrite) is hij er maar druk mee: meten, stikken, passen en hier en daar weer aanpassen. Als het klaar is (met een dag of wat?), is dat zeker een champagnemoment!!

Inmiddels is het zaterdagavond, hoogstwaarschijnlijk onze laatste dag alhier. De voorraden raken wat uitgeput en mogelijk dat we morgen koers zetten naar het nabij gelegen Baiona.