Nadat we afgelopen vrijdag en zaterdag de diverse weerberichten bekeken hadden, besloten we zondagochtend vanaf Falmouth aan de oversteek naar La Coruna-Spanje te beginnen: 430 mijl. Bij een gemiddelde snelheid van 6 knopen zouden we daar zo'n 72 uur over doen. De wind zou aanvankelijk uit het westen komen en licht waaien. Naarmate we vorderden zou de wind doordraaien naar noord-west, noord en uiteindelijk noord-oost.
Welnu, de wind was vooral west/zuidwest (aan de wind zeilen) en de zee was knobbelig, hobbelig en vervelend. En dat had z'n effect op onze fysieke gesteldheid: beetje katterig en geen van ons had veel eetlust. De luchten waren afwisselend onheilspellend met donkere regenwolken en dan weer kleine opklaringen met blauwe lucht. Donkere wolkenpartijen zijn nooit echt fijn als je op zee zit: zit er alleen regen in? Of zit er ook een puist wind in? Gelukkig bleef het met die wolkenfronten bij een onheilspellend beeld: geen regen en ook geen windvlagen. Maar relaxed is het niet. Ondanks de nare zee, de sombere luchten en het katterige gevoel schoten we de eerste 12 uur behoorlijk op met gemiddeld 7-8 knopen snelheid.
Een aan het begin van de avond via ssb (korte golf zender/ontvanger) opgehaald weerbericht gaf behoorlijk veel wind rond Cape Finisterre en iets daarboven (en daarboven, net om de bocht, oostelijk, ligt Coruna). En dat zou opeens westenwind zijn i.p.v. de aanvankelijk voorspelde noordenwind.
Concreet betekende dat voor ons dat we de laatste 12 uur van 3 dagen varen wéér (nog steeds?) aan de wind zouden moeten zeilen met als kadootje, gratis erbij, een forse zeegang. We waren het direct met elkaar eens dat we daar geen zin in hadden. Was er een alternatief en zo ja, wat voor alternatief?
Camaret sur Mèr, was het alternatief, een prima haven aan de Zuid-Bretonse kust (nabij Brest). Dus de koers enigszins verlegd en opeens het vooruitzicht nog maar 70 mijl te hoeven varen in plaats van 350! Best een fijn idee.
Inmiddels was er nauwelijks nog wind en hadden we de motor gestart. Nog geen 10 minuten later kwamen van een afstandje wel 15-20 dolfijnen naar ons toe gezwommen en gedoken en zij bleven een tijdje rondom de boot spelen. Magnifiek, mooi! Een bevestiging van een juiste beslissing?
Die 70 mijl naar Camaret -op de motor- duurden voor ons gevoel eindeloos, maar uiteindelijk lieten we om 04.30 uur het anker vallen in de baai van Camaret en lagen we om 05.00 uur in ons bed om in een comatueuze slaap te geraken. Een paar uur later werden we weer wakker, scheen de zon en lag de dag voor ons. Moules et frites voor lunch en een middagje aan het strand als toetje. Héérlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten