Bestemming Ramsgate (Engeland)

Vertrek: dinsdag 13 juli 2010, 11.00 uur, afstand: 148 mijl

Na veel gezwaai verlieten we de haven van IJmuiden, tussen de pieren door en sloegen toen linksaf richting het zuiden. De eerste dag van een volgende fase in ons leven. En wat een avonturen direct die eerste 24 uur: zeeziekte, Kustwacht, visnet in schroef, tegenwind en tot slot een windmolenpark wat in de weg lag.

Hoewel de omstandigheden op zee goed waren - dun zonnetje, weinig wind, rustige zee-, lagen Tico en Martine binnen een uur op de bank in de kajuit: zeeziek.

Bij mensen die zeeziek worden kloppen de bewegingen van het evenwichtsorgaan vaak niet met wat de ogen zien en worden ze misselijk. Het evenwichtsorgaan zit in het oor. Zo helpen je ogen je van de wal in de sloot. Zo ontstaat zeeziekte, omdat je evenwichtsorganen registreren dat het schip op en neer deint. Volgens je ogen echter, die jouw positie proberen te bepalen aan de hand van het (meedeinende) schip, beweegt er relatief gezien niets! En daar sta je dan: je evenwichtsorgaan vertelt je hersenen dat je beweegt, maar je ogen ontkennen dat. Je hersenen “snappen” er niks meer van en raken “in de war”.

Zeeziekte heeft in de regel tot gevolg dat je misselijk wordt en moet braken. Een andere uitingsvorm is een enorme behoefte aan slapen. Aan deze laatste vorm van zeeziekte lijden Tico en Martine …..

Enfin, een paar uur slapen en dan gaat het altijd wel weer wat beter.

Onverwacht werden we ter hoogte van Rotterdam verrast met een bezoek van de Kustwacht. Uit het niets hadden we rond etenstijd opeens een onopvallende, maar razendsnelle RIB langszij. Twee stoere heren in zwart overlevingspak kwamen aan boord om onze bootpapieren en paspoorten te controleren.

Ongeveer 60 mijl motorend vóór Ramsgate, de wind was inmiddels helemaal weggevallen, hoorde Coos dat het toerental van de motor heel kort even terugliep. Dat duidt er meestal op dat er –al dan niet voor korte duur- iets in de schroef zit. Niet goed! Vanaf de andere drijver konden we zien dat er “iets” aan de schroef hing; het leek op wier. Een poging dit met de pikhaak los te prikken mislukte; “het” zat behoorlijk vast en gaf geen mm mee. “Het” was dus hoogstwaarschijnlijk geen wier, maar eerder touw of visnet. We zouden een operatie “schroef” doen vanuit de bijboot. Niet helemaal ideaal als niet even kunt aanleggen maar juist ronddrijft op zee, langs een drukbevaren shipping lane.

Niettemin hebben we de zeilen gestreken en de bijboot neergelaten. Coos ging, gewapend met broodmes, de bijboot in en poogde half hangend in het water -benen in bijboot, hoofd en romp in het water- dat wat in de schroef vastzat,, los te snijden. Na meerdere pogingen en 10 minuten later kwam ie weer boven water met een flinke bos uitgerafeld touw.

Ongeveer 35 mijl vóór Ramsgate kwam er weer wind. Helaas uit de verkeerde richting, namelijk tegenwind. Niet goed! Uiteindelijk konden we toch nog zo’n 30 graden aan de wind varen en speerden we –stroom mee- met 7-9 knopen over de Noordzee, ontweken we nog even een mega-windmolenparkt en kregen we Ramsgate in zicht.

Aankomst: woensdag 14 juli, 12.30 uur (lokale tijd)