De laatste week hebben we rustig aan gedaan: beetje varen, dagje blijven liggen en weer verder varen. We hebben de grote, drukke havens vermeden en gekozen voor kleine en/of rustige anker-/mooringplaatsen. Zo zijn we terecht gekomen in een kleine zij-arm van de Solent, Beaulieu River (spreek uit: Bjoelie River). Deze rivier is eigendom van Lord Montegu; hij verpacht alle mooringboeien in de rivier (toch een kleine 300 stuks), en exploiteert de kleine marina en de jachtwerf Bucklers Hard. Dit alles in verhouding tot de prachtige natuur en zonder dat het “over the top” commercieel is.
Studland Bay, een kleine 30 mijl verderop, is een ruime ankerbaai met strand: south beach en middle beach. In de 2e wereldoorlog bedacht de engelse marine allerlei slimme trucs om de Duitsers, die toch maar wat graag ook Engeland wilden veroveren, af te leiden. Brandende olievelden voor de rotskust, misleidende landlichten, 5000 mijnen en “dragon teeth” (grote cementen blokken in de vorm van drakentanden) in het heuvelgebied om entering vanaf het water te bemoeilijken. En, in deze baai heeft destijds de “generale repetitie” voor D-day plaatsgevonden.
Lulworth Cove ligt 15 mijl westwaarts, een soort hap uit de rotskust waar je prima kunt ankeren bij rustig weer. Echter, als de wind opsteekt uit het zuid/westen moet je hier à la minute vertrekken. Op de kant niet echt een dorpje, maar wel wat uitspanningen zoals schattige ice cream parlours, fudge en sweet shops en souvenirwinkeltjes. Verder wederom groene heuvels waar we de jongens geweldig konden “uitlaten”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten