Na een paar dagen "verwaaid" liggen in Ramsgate (windkracht 8 door de haven) hebben we afgelopen zaterdag Elyn, Nico en Kim uitgezwaaid.
Zij vaarden met hun antieke schip (uit 1930) linksaf richting Oar Creek. 
Een uur later volgden wij rechtsaf voor een luttele 16 mijl richting Dover. Die luttele 16 mijl deden we in een recordtijd, maar het was wel behoorlijk afzien. De omstandigheden: wind tegen (gemiddeld 25 knopen = windkracht 6)), stroom mee (gemiddeld 1 knoop). Gevolg: rare, hoge, korte golven. En daar schoten we met 8 - 9 knopen snelheid over én door heen. Het was zo'n tocht dat ik me afvroeg wat er ook alweer zo leuk aan zeilen was?!
Dover is beroemd voor zijn white cliffs: hotsend en klotsend hebben we die vanaf zee bewonderd maar op het land hebben we er optimaal van genoten. Een schitterende wandeling door een prachtig natuurgebied met magnifieke uitzichten. Zo waren de kinderen ook weer lekker "uitgelaten" en hun energie kwijt. En konden zij (en wij) de dagen er na uitrusten tijdens lange vaardagen naar Isle of Wight en Beaulieu River (spreek uit: bjoelie river).Die lange vaardagen (Dover - Brighton en Brighton - Beaulieu River) voelden extra lang omdat we elke mijl hebben moeten motoren wegens gebrek aan wind. Het is ook nooit goed, nietwaar?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten