Hysterische jurkjes en zweten in een tuin

Dinsdag, woensdag en donderdagochtend staan voor Coos en Tico in het teken van hun duikcursus. Naast zelfstudie -er moet door beiden een dik boek worden gelezen en geleerd en daarbij wordt geen onderscheid gemaakt tussen tiener of volwassene- en theorieles, doen ze diverse duiken. De onderwaterlessen bestaan uit meerdere duiken in beschut water (ondiep) en vervolgens in open water (tot maximaal 12 meter diepte). Tijdens deze duiken doen ze allerlei oefeningen die gericht zijn op calamiteiten die voorkomen kunnen worden en wat te doen als er toch een noodsituatie is. Natuurlijk is er tijdens de duiken voldoende tijd en ruimte om zich te verwonderen over de onderwaterwereld en de onwaarschijnlijke helderheid van het water. Op donderdagochtend hebben ze hun examen: 50 vragen …. Tico heeft zich met slechts 1 week tijd en tussen alle sociale activiteiten en tripjes door met een bewonderenswaardige discipline hierop voorbereid. Hij doet het heel goed en slaagt met vlag en wimpel (3 fout). En Coos –uiteraard- ook (0 fout!).

 

Ondertussen zijn ook Candace en Matthew bij ons aan boord. Candace, Sil en ik gaan op een ochtend shoppen in het cosmopolitische Kralendijk (NOT) en vergapen ons bij gebrek aan echt leuke winkels aan de souvenirshops. Uiteindelijk belanden we in een winkeltje waar vooral veel onbeschrijfelijk lelijke kleding en schoenen uitgestald staan. Alles met een hoog 100% polyestergehalte. Uit balorigheid passen we de lelijkste jurkjes en is Sil helemaal in zijn rol van “Yari”. Ook een Amerikaanse toeriste neemt haar rol heel serieus in het beoordelen van onze outfits. Uiteindelijk gaat Candace de deur uit met een nauwsluitend mini-jurkje met diagonale opengewerkte banen en ben ik een half strapless kleurrijk “hartjes” mini-jurk rijker. Voor Coos hebben we een groen setje (blouse en short) met palmbomen en surfplanken meegenomen. We verheugen ons op het dressed-up happy hour later die dag. Tegen de tijd dat het 17.00 uur is, gaan de dames zich verkleden, krijgt Coos zijn kado (arme hij, want hij ontkomt er niet aan zich in dat wanstaltige setje te hijsen), komt de rumpunch uit de ijskast en draaien we het volume van de stereo open. De kinderen aanschouwen dit alles met verbazing en verwondering; ze schamen zich –omdat het zich in besloten kring plaatsvindt- nog net niet voor hun ouders en nemen welwillend foto’s.

 

Donderdagavond gaat Tico lekker solo logeren bij opa en oma en gaan wij overheerlijk uiteten in “It rains fishes”, een prachtig restaurant schuin tegenover onze boot. Het eten smaakt voortreffelijk, het personeel is gastvrij en vriendelijk en de rose laat zich smaken als limonade. Terwijl Matthew ons vertelt over hoe dat in Amerika nu werkt met “boarding school” (een highschool, waar hij ook “woont”) Het is voor ons haast ondenkbaar dat je kind met 14 jaar al “uit huis” gaat, maar in Amerika is dat helemaal niet zo gek. Zijn leven is georganiseerd op deze highschool: leren, wonen, sporten, vriendenkring en hij heeft het er prima naar zijn zin. Sil is ondertussen op mijn schoot in slaap gevallen.

 

Vrijdag gaan we naar Sorobon om te lunchen, relaxen, zwemmen en windsurfen. Als we er aankomen, is het er bomvol met Brazilianen van de cruiseboot; Brazilianen in alle soorten en maten, in grote en kleine bikinietjes. Gelukkig vertrekt zo’n cruiseboot vaak halverwege de middag en na een uurtje vermaak (heerlijk joh, mensen kijken), hebben we uiteindelijk het strand en de ligstoelen voor onszelf. Matthew en Tico hebben voor 2 uurtjes een surfplank gehuurd. Beiden hebben nooit eerder gewindsurfd, maar de planken zijn tegenwoordig zo breed en stabiel dat ze al snel gevoel hebben bij het staan erop en het laten meevoeren door de wind. En ze krijgen natuurlijk handige tips van surfdude Coos. Candace en ik slurpen ondertussen aan de Pina Colada …

’s Avonds schuiven we bij Captain Don’s een pizza naar binnen en rollen we vervolgens bekaf in bed. De wekker staat geprogrammeerd op 04.00 uur … om 05.00 uur staan Candace en Matthew op het vliegveld en nemen we afscheid. Hun vakantie zit er weer op.

 

Tijd om lang te sippen is er niet bij, want er staat een klusdag gepland bij het thuis van Jolanda. De tuin is behoorlijk verwilderd en samen met een vriend van het eiland (Johan) wordt er gemaaid, opgeruimd en voorbereid voor de grondwerker die met een week of wat de boel komt egaliseren, worteldoek neerlegt en diabase stort. Dit alles om ervoor te zorgen dat het fijne, doch onderhoudsarme tuin wordt. We zweten ons rot (het is zo’n 33 graden) en de cola vliegt er door heen, maar het resultaat mag er zijn. Coos en Ben maken zelfs ook nog de erfafscheiding in orde en ik was al het beddengoed en de strandhanddoeken. Een productieve dag aldus. De kinderen blijven vervolgens logeren en wij hebben –voor het eerst sinds 8 maanden- het rijk alleen aan boord. Heerlijk!!