Tour de Sal

Na een warme nacht (het was me te warm in de slaapkamer en dus belandde ik halverwege de nacht op de bank in de “woonkamer”) staat voor vandaag (maandag) de “tour de Sal” op het programma. Met de dinghy’s varen we naar het resort alwaar we deze op het afgebakende strand kunnen parkeren. Er staat een behoorlijke swell voor de ingang van het “haventje” dus een goede timing is essentieel om droog naar binnen te varen. We lopen met z’n allen (7 volwassenen en 6 kinderen) naar de hoofdstraat en aldaar ronselen Marcel en Coos voor een goede prijs een taxibusje.

 

De tour voert ons via Espargos, langs een soort van township voor de allerarmste bevolking van Sal via een zandpad tussen het groenste deel van het eiland door naar de noordwest punt van het eiland. In dit groenste deel van het eiland worden alle bonen, wortels, mais en aardappels geteeld en grazen een handjevol geiten. Na 2km hobbelen en bobbelen eindigen we bij Burranco, een rotsachtige hap uit het land waar bij rustige zee geweldig prachtig gesnorkeld en gedoken kan worden. Vandaag beter van niet want er staat hoge zee als gevolg van een storm halverwege de oceaan. De golven spatten als reuzenfonteinen uiteen in de trechtervormige inham. The Blue Hole is een onderwatergrot met de opening (met een diameter van ca. 3 meter) van boven. Als de zon hoog aan de hemel staat en in dit gat in schijnt, geeft dit het water een geweldig blauw effect. Welnu, het is vandaag bewolkt ….

 

Vervolgens worden wij naar Salinas gebracht, een voormalig zoutwinningsdorpje aan noordoostkant van het eiland. In een kratermond is een zoutwatermeer. Het zeewater wordt –voor zover wij kunnen terugredeneren- via een enorme pijp vanuit zee in het meertje gepompt. Het meer is opgedeeld in zgn. segmenten en in een segment kun je “zwemmen” of beter drijven. Het water is nl. zo zout dat je erdoor gedragen wordt. Paula en ik proberen al drijvend aan waterballet te doen maar ons been is te zwaar om los van het water te krijgen.

Voor 1 euro per persoon kunnen we in de bijbehorende uitspanning afdouchen; dat is wel nodig want zodra we opgedroogd zijn, zien we wit van het zout.

 

De tegenstellingen op het eiland zijn groot: roestige wrakken op het strand bij Salinas met daarnaast een glimmende, grote catamaran op de kant (weliswaar zonder mast). Bijna geen enkel huis in de stad of de dorpjes is afgebouwd. In the middle of nowhere ziet het er uit alsof men grond heeft verplaatst van links naar rechts en weer terug; overal bergjes grond/stenen. Ons is volstrekt onduidelijk wat de bedoeling daarvan is. Net buiten Espargos laat de chauffeur ons trots het aanplakbiljet van het nieuw te bouwen hospitaal zien. Wij lezen er nog onder: gereed oktober 2010. Vooralsnog is het een kale vlakte en niets wijst er op dat er op korte termijn een ziekenhuis zal herrijzen. Ten westen van Espargos zien we een sloppenwijk, ten oosten zijn de holiday resorts gesitueerd. Langs de weg zien we billboards met advertenties voor flat screen tv’s en Playstations, maar kan de gemiddelde Kaapverdiaan zich dat permitteren? Enfin, schrille contrasten. En tegelijkertijd brengt dat westerse toerisme geld in het laatje voor veel mensen.

 

Halverwege de middag zijn we terug in Santa Maria, hebben we lunch (cola/bier, een hamburger en een salade, heerlijk!) in een strandtent en dan lopen we naar het resort van Cees en Anneke. Daar kunnen de kinderen nog heerlijk zwemmen in het zoetwaterzwembad; wat een feest voor ze! En dan is het tijd om de dinghy weer in het water te slepen, door de smalle haveningang het juiste moment te kiezen en de open zee op te varen. Gezien de hoge swell vandaag zullen Sil en ik een stukje verderop -bij de centrale visserssteiger- instappen. Geen slecht besluit, want Coos en Tico zien een golf die het hoekje om komt aanzetten niet aankomen. De dinghy klimt in het midden van de haveningang ongeveer verticaal tegen een golf op (een mini-versie van The Perfect Storm) en Coos geeft vol gas om daarna iets natter maar wel veilig op open zee uit te komen. Het instappen bij de centrale visserssteiger is ook nog een uitdaging qua timing, de hoge swell en het steile rvs-trappetje. Maar ook wij belanden veilig in de dinghy en zijn even later moe en voldaan weer aan boord van Seamotions.