Vrijdag 19 november 2010, 01.00 uur. Ik sta op wacht .

We zeilen naar het zuiden. De 1e nacht begint de wind wat fladderig en flauw en houdt ie de gennaker maar net aan vol. Vanaf 03.00 uur blaast ie met 10-15 knopen schijnbare wind ruim in de zeilen. We speren over het water en noteren als maximum snelheid 14,4 knopen! De maan schemert. Aan bakboordzijde zien we het toplicht van de Moonrise, aan stuurboord -in de verte- het toplicht van de Galilea. Als het dag wordt passeren we de Galilea en is de Moonrise uit het zicht. De vislijnen gaan uit, het versgebakken brood kan uit de oven en de kinderen krijgen pannenkoeken als ontbijt.
Gedurende de dag komen we nog 3 andere zeilschepen tegen. Met eentje hebben we even contact over de vhf; de anderen reageren niet op onze oproep.
Zo'n 1e dag op zee is altijd hangerig. In mijn hoofd neem ik me allerlei activiteiten voor, zoals daar is school, een puzzel maken, een spelletje pesten, met een nieuw haakwerkje beginnen, etcetera. In de praktijk kom ik niet verder dan de afwas, de vloer vegen en wat voor mij uitstaren. De kinderen kijken een dvdtje, luisteren wat naar een luisterboek en spelen met de Kapla. Ja, dat is het grote voordeel van zeilen met een catamaran: de Kapla kan ook op volle zee en met 9-10 knopen snelheid gestapeld worden!
Einde middag kookt Coos lekker pasta met een tomatensausje. De vislijnen worden zonder resultaat weer binnengehaald: (nog) geen vis.
Na de afwas bewonderen Tico en Sil nog even de sterrenhemel en om 21.00 uur ligt iedereen, behalve Coos, in bed.
Ons wachtsysteem is als vanzelf ontstaan: hij begint met wachtlopen en ik met slapen. Rond middernacht neem ik het stokje over en schuift hij in een voorverwarmd bed. Tegen het einde van mijn wacht, rond 03.30 uur, ga ik het brooddeeg kneden en rond 04.00 uur maak ik Coos wakker. Het brooddeeg heeft vervolgens ruim te tijd om te rijzen en Coos schuift het bij het ochtendgloren in de oven. En dan begint er weer een nieuwe dag aan boord van de Seamotions ...