Uitdagende dingen

Er staan nieuwe foto's op het weblog!! Zie het rechterkader voor de eerste, kleurrijke, indrukken van het dorpje Palmeira en de hoofdstad Espargos op Sal.

Onder de foto's een paar plaatjes van de visafslag van Palmeira, tevens dinghy-landing voor de zeilboten. Aldaar is het bijna de gehele dag een drukte van belang met vissersbootjes ter grootte van een roeiboot. Deze bootjes liggen vol met allerhande vis en de vissers staan letterlijk tot hun knieen in de (bloederige) vangst. De "makrelen" worden met handen en emmers opgeschept en verdwijnen direct in grote plastic bakken in de laadbak van een open jeep. De grotere vissen (mahi-mahi, papegaaivissen, morenen) worden ter plaatse schoongemaakt en "verkocht". Het is er -in mijn ogen- een onsmakelijk riekende bende, maar ja, dat is voor de lokale bevolking allemaal niet zo'n issue.
De dinghy's liggen 5 meter verderop op de hoek van de betonnen kade. Via een half afgebroken punt kun je aan de wal komen. En je wilt niet per ongeluk tussen wal en schip komen want de rotsachtige ondiepe bodem is bezaaid met zee-egels.

De dinghy-landing in de ankerbaai van Santa Maria is zo mogelijk nog lastiger. Een hoge houten steiger, rustend op dikke ijzeren palen met welgeteld 1 smal, steil rvs trappetje en een onrustige swell die er onder door rolt. Coos manoeuvreert de boot zo stabiel mogelijk onder/naast de trap, zodat wij 2 meter hoge, gladde trap op kunnen klimmen. Zelf moet hij daarna even verderop, aan zo'n ijzeren paal, de dinghy vastknopen alvorens hij zich via andere geparkeerde bootjes een weg klimt naar diezelfde steile trap en naar boven kan klauteren. Op de houten steiger is het een drukte van belang: grote visnetten die liggen te drogen danwel gerepareerd worden en stoere locals die af en aan via de meest acrobatische toeren het water in duiken.

Dan was de dinghy-landing bij het appartementenresort waar de (schoon)ouders van Paula en Marcel de komende verblijven nog het meest eenvoudig: met een juiste timing, net achter een hoge golf aan door een smalle opening tussen 2 kleine breakwaters het beschutte bassin in varen en de boot parkeren op het strand. De kinderen hebben 's middags veel plezier in en om het zoetwater zwembad en wij zitten heerlijk huiselijk aan de thee met de ouders van Paula.

De laatste uitdaging van de dag was het vinden van een internetcafé, zodat we onze recente foto's konden uploaden op ons weblog, email konden lezen en beantwoorden.
Welnu, de eerste 2 dingen zijn gelukt, maar het email beantwoorden (nog) niet. De toetsenborden zijn hier namelijk anders ingericht dan bij ons: de A zit op de plek van Q, de M waar wij de L hebben, enzovoort. De wizkid onder de lezers denkt dan natuurlijk meteen dat dat slechts een kwestie van "toetsenbordinstelling" is.. Nou, er viel niets te veranderen aan welke instelling dan ook en de Senegalese chief (ja, alle middenstand in dit plaatsje lijkt in handen van Senegalezen) had helemaal geen flauw idee. Daarbij moest ik de toetsen zo krachtig indrukken (inhameren) dat het leek alsof ik weer op een ouderwetse typemachine aan het werk was. Alleen het tingeltje aan het einde van de regel alvorens je omhaalde, ontbrak. Kortom, niet mee te werken.

Dus via dit bericht: dank je wel aan iedereen die reageert op onze updates of ons anderszins email heeft gestuurd. Blijf dat vooral doen! We lezen alle berichten van het thuisfront met heel veel plezier.