De wind is helemaal op. De motor snort en de gennaker is weggedraaid; die hing als een natte dweil te flapperen.
Eerder vandaag hadden we een klein "zeilopstootje" en wel in de vorm van een grootzeil dat uit het niets via de rail naar beneden stortte en keurig in de lazybag viel. Wat was er gebeurd? De grootzeilval was bovenin de mast doorgeschavield. Balen want 1. je wilt niet dat dergelijke vallen doorschavielen (wat is daar de oorzaak van?) en 2. de val zat er sinds afgelopen september op en was dus hartstikke nieuw (aangeschaft in Lagos, een typisch gevalletje van goedkoop is duurkoop?). Enfin, de laatste dag moeten we het dus zonder grootzeil doen. Hetgeen geen onoverkomenlijk probleem is met een voor-de-windse koers. Als we nog dagen hadden moeten varen dan zouden we het probleem op zee oplossen. Nu wachten we tot we voor anker liggen. Tot middernacht zeilen we prima met slechts de gennaker.
Verder is het leven midden op zee niet zo heel spannend of afwisselend.
De dag brengt ons wederom school; niet heel intensief maar het voelt goed om gericht ergens mee bezig te zijn. Tico oefent met het "lijdend voorwerp" en Sil stoeit wat met grote(re) getallen op de getallenlijn. Verder krijgen we een dolfijnen- en vliegvissenshow; een dolfijn springt wel 2 meter boven het water uit en de vliegvissen schieten in groepen als torpedo's over het wateroppervlakte. Sil's theorie vervolgens: als er dolfijnen zijn, zijn er vliegvissen, als er vliegvissen zijn, zijn er ook jaagvissen en dus moeten wij wel een goudmakreel of een tonijn kunnen vangen. Helaas wordt de theorie niet gestaafd met tastbaar bewijs: vandaag geen vis aan de lijn. 's Middags krijgt Sil blokfluitles en bakt Tico brownie's.
We zijn allemaal wat vermoeid. Niet zozeer vanwege slaapgebrek (onze gemiste uurtjes in de nacht halen we bij toerbeurt overdag wel enigszins in), maar meer vanwege de spieren die de hele dag aan het werk zijn om het lichaam in evenwicht/in balans te houden op een voortdurend bewegende boot. Met name de nek heeft erg te lijden. Uiteindelijk is een horizontale houding (lees: liggen), nog het meest relaxed en anders slikken we een aspirine om de spieren kunstmatig wat te ontspannen.
Wat doen we met de vuilnis? Evenals thuis werken aan boord met het principe "groene en een grijze kliko". Organisch afval gaat rechtstreeks in zee: de groene kliko. Al het overige blijft aan boord, in vuilniszakjes die we in onze bijboot verzamelen: de grijze kliko. Op Sal mikken we alle vuilniszakjes in een afvalbak.
2x per dag, om 9.00 en 21.00 uur hebben we ssb-contact met andere schepen. Voornamelijk met de Moonrise die inmiddels zo'n 120 mijl achter ons ligt - zij gaan overgigens lekker. Afgelopen avond horen we -in de verte- ook de Seaquest weer op ons "radionetje"; zij zijn zojuist vertrokken vanuit Cran Canaria richting de Carieb.
Tot slot: we verwachten maandag 22 november 2010 in de middag op Sal aan te komen!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten