Lanzarote kan ons qua landschap niet echt bekoren; het is er vooral erg kaal. Desondanks hebben we ons door de folder laten verleiden om de vallei van de palmbomen te gaan bezoeken (Haira). Heel lang geleden werd daar bij de geboorte van elk kind een palmboom geplant: 1 als het een meisje was en 2 als het een jongen was. Er staan nu zo'n 1000 palmbomen, hetgeen voor een kaal eiland een behoorlijk groene aanblik geeft. Ook zijn we naar het vulkaanpark Timanfaya geweest; in de 18e eeuw was hier 's werelds meest langdurige vulkaaneruptie ooit. 6 Jaar achtereen werd af en aan lava uitgebraakt en was het een brandende, snikheette omgeving. De bergen worden ook wel de Fire Mountains genoemd.
Uiteindelijk is toendertijd een kwart van het eiland onder de lava bedolven en dat ziet er uit alsof er een niet voor te stellen hoeveelheid asfalt lukraak van een aantal bergen is uitgekotst en al stromende is opgedroogd. Sil was vooral verrukt dat hij meerdere vulkaankraters kon zien.
Dit aanschouwen kan niet lopend of met eigen auto maar wordt via touringcars georganiseerd. Je parkeert je auto, koopt een kaartje, stapt in de touringcar met 50 andere toeristen en je rijdt in 40 minuten een rondje door het vulkaangebied. Een bandje vertelt je in het Spaans, Engels en Duits iets over de geschiedenis en dit wordt afgewisseld met stemmige, dramatische muziek. Welk marketingteam zal bedacht hebben dat dit de ultieme vulkaanbeleving is voor toeristen?! Enfin, behoorlijk commercieel dus, maar voor de kinderen heel erg tot de verbeelding sprekend.
En toen was het alweer half 6 en moesten we nog aan het enorme boodschappenlijstje beginnen...
Doel: alvast provianderen (alles wat lang houdbaar is) voor de oversteek richting Senegal/Gambia en/of Kaap Verdische Eilanden en de Atlantische oversteek daarna. Denk aan water/fris/wijn/bier, meel/afbakbrood/crackers, chips/koek/snoep, conserven (mais-doperwten-tomaten)/pasta/rijst en nog veel, veel meer. Enfin, de lijst hebben we uiteindelijk in 2 sessies afgewerkt. Het was zoveel ..... Mentaal konden we al die boodschappen niet in 1x verwerken.
Doel: alvast provianderen (alles wat lang houdbaar is) voor de oversteek richting Senegal/Gambia en/of Kaap Verdische Eilanden en de Atlantische oversteek daarna. Denk aan water/fris/wijn/bier, meel/afbakbrood/crackers, chips/koek/snoep, conserven (mais-doperwten-tomaten)/pasta/rijst en nog veel, veel meer. Enfin, de lijst hebben we uiteindelijk in 2 sessies afgewerkt. Het was zoveel ..... Mentaal konden we al die boodschappen niet in 1x verwerken.
Coos heeft vanochtend de 2e sessie gedaan, alleen. Dat gaat toch iets sneller dan met een heel gezin. Inmiddels ligt de boot weer minstens 5 cm dieper in het water. Voordat we over een week of wat aan een langere oversteek beginnen, hoeven we alleen nog de verse producten in te slaan (groente/fruit/vlees/eieren/brood).
Straks verlaten we Marina Rubicon en varen we naar een mooie baai om te ankeren, zwemmen en snorkelen. Morgen (woensdag) -is het plan nu- varen we richting Cran Canaria (nachtje doorvaren). Aldaar hopen we onze dierbare vrienden van de Seaquest nog weer even te ontmoeten. Na het bezoek aan Selvagem scheidden onze vaarwegen en gingen zij via Tenerife naar Cran Canaria. Vanuit Las Palmas varen zij 21 november a.s. met de ARC (Atlantic Rally for Cruisers) naar de overkant van die grote plas water. Als het allemaal lukt, zien we elkaar daarna eind december/begin januari weer in de Carieb.
PS: als gebruikelijk volgen de foto's later, maar ... er staat sinds een paar dagen wel een nieuw filmpje online!! Al gezien? Zie rechterkader bovenaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten