9 oktober 2010, Madeira-vervolg

Na een wat onwennige nacht in een hotelbed en daarna een uitgebreid ontbijtbuffet zijn we weer in het autootje gestapt op weg naar Rabacal van waaruit we een wandeling gingen maken naar de 25 watervallen. Dit gebied staat bekend om zijn jungle-achtige vegetatie. Welnu, de gehele hike (zo'n 7km) was groen, groener, groenst en allemaal erg nat. Qua weer en panoramische vergezichten zat het ons namelijk niet helemaal mee: we liepen in een wolk en het regende. Daar we op vrijdags uit Quinta do Lorde vertrokken waren met 27 graden en volop zon, waren we qua kleding niet helemaal voorbereid op deze herfstachtige omstandigheden: 15 graden, zwaarbewolkt en regen. Aldus gehuld als alternatieve inca's met de wel meegebrachte strandhanddoeken om ons heen geslagen en daarover heen de LegoLand-poncho's stapten we dapper en goedgemutst langs de smalle levada en arriveerden we na geruime tijd bij de beloofde 25 watervallen. Bij mooi zonnig weer zal het daar ongetwijfeld adembenemend zijn. Nu was het zeker ook mooi, maar het was vooral ook nog meer nattigheid. In onze niet profi-outfit waren we gelukkig aardig droog gebleven, maar terug in de auto hebben we toch eerst even lekker de kachel opgepookt om daarna door te rijden naar Porto de Moniz. Ons plan was om daar de natural swimmingpool te bezoeken (vandaar die meegebrachte strandhanddoeken) maar het weer en dan in het bijzonder een orkaan ergens ver weg op de Atlantische Oceaan gooide roet in het eten via enorme hoge golven! Wel 6-8 meter hoog, één woeste, bruisende massa die kapotsloeg op de door lava gevormde rotsen. Van de "natural swimmingpool" was weinig meer te zien. Zelfs voor de lokale bewoners was dit natuurgeweld een bezienswaardigheid.

De nacht hebben we doorgebracht in Hotel Monte Mar Palace Hotel in Ponta Delgado, wederom een kamer met uitzicht op zee. We hebben onszelf heerlijk verwend met faciliteiten als indoor swimmingpool, jacuzi en vervolgens ongebreideld lang afdouchen. Zálig!

Op zondag zijn we via de kustweg richting Sao Vicente gereden. Daar gingen we een bezoek brengen aan de grotten en daar zouden we leren over het ontstaan van Madeira.

Hieronder Sil’s verslag van dat bezoek:

Ik ga nu vertellen hoe Madeira ontstaan is. Want een vulkaan die begon in de zee. En toen bonkte al het lava tegen de bovenkant van de aardschil en toen kwam er allemaal bergen. En toen was Madeira er. En wij waren ook nog in het midden van de aarde geweest en de mevrouw van de grotten zei dat wij 3 km onder de grond waren en wij hadden daar de aarde zien flitsen. En er zaten allemaal spiegels naast de aarde. Op het begin van de grottentocht hadden we allemaal plaatjes gezien op de televisie zodat je kon zien hoe de lava naar buiten spoot en hoe dat allemaal ging. En de laatste film was in 3D. Dus je moest een bril opzetten en als je naar die film keek dan leek het dat je alles wat je zag kon pakken. Daarna gingen we in de grot lopen en er was opgedroogd rood lava.

De tocht was best wel lang en in de grot vielen er allemaal druppels water naar beneden. Toen wij weer buiten waren, toen was het weer heel lekker weer.

Via een prachtige rit zijn we daarna naar de een-na-hoogste berg van Madeira,  Pico de Arieira, gereden. Het was er hartstikke koud (12 graden) en het waaide snoeihard.

Gelukkig was de wolk op deze berg net even opgetrokken en hadden we een aardig 360graden uitzicht. Op de weg naar beneden nog even een overheerlijke tosti gegeten en toen terug naar de boot. Want na 3 dagen van huis te zijn geweest, ontzettend veel gedaan en gezien hebbend, hadden we allemaal weer veel zin om terug te gaan naar ons “huis”.