Op weg naar de Azoren (13)

Op dinsdag, dag 13, hebben we een prima windje recht van achteren. Om de gennaker, die bij een voor-de-windse koers enigszins in de luwte van het grootzeil valt, ook vol wind te houden, verplaatsen we deze naar de bakboordboeg. En zo blijft het tuig de rest van de dag staan.
Na een ontbijt van pannenkoeken met spek en kaas gaat Coos nog een paar uurtjes slapen en doen Tico, Sil en ik school. 's Middags duik ik mijn bed in voor een schoonheidsslaapje.
We tellen de mijlen af. Als de wind 's middags wat aantrekt, lijkt het er op dat we midden in de nacht zullen aankomen. Als einde dag de wind weer inkakt, verandert de ETA (estimated time of arrival) naar woensdagochtend. Nou ja, na zoveel dagen op zee komt "aankomen" ook niet meer op een paar uur aan.
Op het dek vinden we een kleine pijlstaartinktvis. Coos doet deze als echte aas aan de vishengel en jawel hoor, even later hebben we beet. Van een slimme vis welteverstaan, want hij smikkelt de pijlstaartinktvis lekker op zonder zich in de haak te verslikken: lucky him. We hebben natuurlijk al meer dan genoeg vis in de ijskast liggen, maar de jager in Coos is geprikkeld. De lijn gaat nogmaals uit met ons roze nepinktvisje. BEET! Wederom een mooie skipjack tuna. Terwijl Coos de vis schoonmaakt, rolt Tico de vislijn weer uit. Op het moment dat achterdek, snijplank, mes en Coos ontdaan zijn van de bloederige vissporen, hebben we weer BEET! Nog een tonijn, maar deze is een maatje groter dan de voorgaande. Onze visspecialist Sil identificeert 'm als een Albacore tonijn (lange zijvinnen). Enfin, wij hebben inmiddels voor een weeshuis vis in de ijskast en zal het ons de komende dagen niet ontbreken aan Omega-3 vetzuren.
Flores, here we come!
Nog af te leggen afstand (om 04.00 uur lokale tijd): 8 mijl