Woensdagochtend gaat om half 7 de wekker en zitten we om 7 uur in een volgeladen auto op weg naar de boot. We schuiven 3 IKEA-tassen en een AH-vriestas aan boord en even later gooien we de trossen los. Bestemming is het Franse Gaatje, een klein strookje water achter het "zeehondeneiland" Richel (Waddenzee,) waar het mooi ankeren is. De sluis bij Kornwerd gaat vlot: als we aan komen varen, kunnen we direct de sluis in. Stroom mee kruisen we richting het Franse Gaatje. We ankeren op 3 meter diep water, zodat we als het laag water is nog steeds water onder de kiel houden. We slenteren over de drooggevallen plaat, vinden nog een mooie schelp en graven naar pieren en kokkels. Het is prachtig, wijds en rustgevend. Het enige minpuntje is misschien de afwezigheid van de zon. Ik heb en houd het rillerig koud en terug aan boord zetten we voor mij zelfs even de kachel aan. Halverwege de nacht worden we wakker van gebonk en geschuur. De wind is gedraaid waardoor we met onze achterkant op de plaat geblazen worden, die bij laag water droog valt. Op zich geen enkel probleem, maar de fase nét voor en nét na droogvallen is altijd wat onrustig, met name als er golven zijn van verderop passerende veerboten. Dan liggen we enigszins te stuiteren op het harde zand. En hoewel onze boot heel sterk (gebouwd) is, doet dat stuiteren toch plaatsvervangend pijn.
Donderdagochtend varen we heel relaxed naar Terschelling. De grote exodus uit de jachthaven van Terschelling heeft dan inmiddels plaatsgevonden en met gemak vinden we in het voor ons bestemde vak een ligplaats langszij de steiger. En, we liggen voor de Oceans4, de Dehler van Nico en Wilma. Het is een heugelijk weerzien!! Alleen omdat het nog vroeg in de ochtend is, blijft de kurk op de champagnefles. 's Middags laten we ons de bubbels echter goed smaken en sluiten we daarna met elkaar de avond af met een gezellig etentje bij het"stamrestaurant" van Nico en Wilma: het Amsterdams Koffiehuis.
Vrijdag genieten we al fietsend volop van het wonderschone Terschelling. De heide is prachtig paars, De rood-oranje bessen van de duindoorn zijn van verre te zien. De luchten zijn typisch Hollands: blauw met schapenwolken. En de wind waait behoorlijk. Hoewel we de tegenwind-trajecten vooral in de beschutting van de bossen plannen, ontkomen we er niet aan dat we soms kromgebogen over het stuur op de pedalen moeten staan. Terug op de boot storten Tico en Sil zich op de krabben- en vissenvangst. Geregeld kunnen we hun vangsten bewonderen; in de emmer krabbelen krabben, zwemmen kleine visjes en hangt een verdwaalde naaldvis verticaal in het water.
Vandaag, zaterdag, blijven we nog 1 dagje. Nog 1 dagje luieren, krabben vangen, fietsen, lunchen, borrelen, lezen en relaxen.
Tot slot: met deze onverwachte update op ons weblog heb ik wat extra tijd voor mezelf gekocht voor het schrijven van mijn epiloog. To be continued!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten