Zondag rond het middaguur arriveren Carmen, Rene, Camilla en Daphne in Oudeschild-Texel. We hebben volop stof tot praten; tenslotte hebben we elkaar een hele jaar niet gezien. De dames blijven vervolgens aan boord slapen en varen op maandag mee naar Andijk alwaar ze weer door Rene opgehaald zullen worden.
Tenminste, als we maandag gaan varen want het KNMI voorspelt onstuimig weer.
Rond 7 uur 's ochtends -op maandag- valt de regen nog met bakken uit de hemel en rommelt een forse onweersbui met bliksem over het eiland. Volgens de buienradar krijgen we rond 10.00 uur opklaringen, precies het tijdstip dat wij willen losgooien.
Onder donkergrijze dreigende wolken varen we Waddenhaven Texel uit en zeilen we met een dubbelgereefd grootzeil richting de sluizen van Den Oever. Achter ons zie we de opklaringen -blauwe lucht- ons inhalen. Op het wad waait het zo'n windkracht 4 uit het zuidwesten.
Bij de sluizen van Den Oever is het lekker rustig en na een kwartiertje wachten kunnen we door de brug naar de sluis. Weer een kwartiertje later varen we van zout naar zoet water; we zijn weer op het IJsselmeer. Inmiddels waait er een straffe windkracht 5, nog steeds ZW. Met wederom dubbelgereefd grootzeil scheuren we over glad water (hoger wal dus haast geen golven) met een krappe 10 knopen richting onze eindbestemming, jachthaven Andijk. Onze opstappers (Carmen, Camilla en Daphne) genieten van het relaxte en tegelijkertijd sportieve zeilen en hebben geen enkel last van katterigheid of zeeziekte. Onderweg heb ik sms-contact met buur(oppas)meisje Rianne die deze zomer dekmatroos is op de bruine vloot. Het blijkt dat we elkaar in de buurt van Den Oever op een half uur na net gemist hebben. Rond 2 uur zijn we bij Andijk aangekomen en er giert inmiddels een dikke windkracht 6 door het want . We worden onze vertrouwde ligplaats ingeblazen! De zon heeft plaatsgemaakt voor dikke bewolking en dreigende regen. Op de steiger staat Opa Ben te zwaaien en komt Oma Riny in de gele Fiat Panda luid toeterend aan rijden. Even later schuift ook Rene bij het gezelschap aan. Na thee en taart gaat ieder weer zijns weegs en blijven Coos en ik aan boord achter, met de bus van Opa Ben zodat we een vervoermiddel hebben om morgen mee naar Heiloo te komen. Tico en Sil gaan mee naar De Rijp.
In plaats van achter over leunen en de afgelopen 392 dagen de revu te laten passeren, gaan Coos en ik als dollen aan de slag. In no time is het busje van Opa Ben volgeladen met stinkend beddengoed, zijn de kledingkasten in IKEA-tassen gepropt, hebben we alle schoenen bij elkaar gezocht, schuiven we 4 vuilniszakken met knuffels van Sil in de auto, zitten alle laptops, netbooks, oplaadsnoertjes, satelliettelefoon, etc. in een kratje en doen we de inhoud van de voorraadkasten in boodschappenshoppers. Kortom, voordat wij aan het avondeten zitten, is de boot meer dan half uitgeruimd en wijst er binnen nog maar weinig op een wereldreizende zeilboot. Het lijkt er meer op of we terug zijn gekomen van een 4 weken durende zomervakantie. En eigenlijk voelt het nu ook nog wel zo, alsof we terugkomen van een korte vakantie... Is dat gek? Verandert dat als we in Heiloo zijn? Geen idee, we gaan het wel beleven.
 |
| Sil op de fiets! |
 |
| Tico met grote nicht Camilla |
PS: met dank aan de iPhone-foto's van Carmen/Daphne/Camilla .... ons fototoestel en usb-kabeltje zijn al opgeruimd....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten