Op naar Los Rocques!

Voordat het zo ver is, krijgen we 's ochtends (vrijdag) bezoek van de coast guard. Met 3 man sterk komen ze aan boord om de bootpapieren en het paspoort van de kapitein te controleren. Ze spreken 3 woorden Engels en met onze 3 woorden Spaans hebben we een aangename, doch zeer beperkte conversatie. Met het "incheck"formulier dat we van hen krijgen (met handtekening én stempel), zouden we volgens hen zeker wel zo'n 5 dagen op Los Roques mogen blijven (waar andere verhalen gaan dat je zonder internationale inklaring op Venezuela maar 48 uur op Los Roques mag blijven). Welnu, we gaan het wel beleven, maar we houden er rekening mee dat we inderdaad maar 48 uur mogen blijven en hopen er dan nog stiekem een paar dagen extra bij de meest westelijke eilandjes bij te sprokkelen.
Maar voordat we vertrekken, hebben we met de 3 gezinnen een overheerlijke lunch op Playa Falucho/Blanquilla. Yves-Marie heeft 's ochtends een vers gevangen mahi-mahi "gekocht" voor wat rum en cola, die hij vervolgens bereidt als mahi-mahi a la Tahitien (rauwe vis gemarineerd in kokosmelk, uitjes, zout en peper). Er is couscous- en rijstsalade. Er zijn versgebakken volkoren bolletjes, chips, koekjes, bier, wijn, cola. De mannen McGyveren een tafel, zodat we een soort van buffet kunnen uitstallen. Het strand is heerlijk zacht, het water kleurt turquoise. De kinderen bedenken voortdurend nieuwe spelletjes op het strand en in het water en weten dat in 3 talen aan elkaar uit te leggen (Frans, Engels, Nederlands). Ze hebben dikke pret met elkaar. Kortom, het ontbreekt ons aan niets. Halverwege de middag kijken we eens naar de stand van de zon en gokken we dat het half 4 is: tijd om weer terug naar de boten te gaan en klaar te maken voor vertrek.
De tocht naar Los Roques verloopt voorspoedig; om 17.30 uur gaan we anker op. We beginnen met een rustige windkracht 3, schuin van achteren en naarmate de nacht vordert, neemt de wind -beheersbaar- toe tot uiteindelijk een windkracht 6. Onze snelheid neemt ook navenant toe: gaan we bij het begin zo'n 6 knopen, de laatste uren scheuren we met 10 knopen (met uitschieters naar 11-12 knopen) door/ over de golven.
We naderen Los Roques via de zuidingang bij Sebastopol. Tussen de hoge golven is het moeilijk voor te stellen dat daar een onderbreking in het rif is van een kwart mijl breed. Links en rechts van ons breken de golven over het rif en aan de rechterkant herinnert een scheepswrak er aan dat het ook weleens fout gaat. Goed mikken dus! Deze eilanden zijn ook nog eens niet goed in kaart gebracht, dus volgens de elektronische kaart varen we nu al op het land! Varen op zicht, eyeball navigation. Zodra we achter het eerste rif zijn, varen we op rustig water en laten we razendsnel het grootzeil zakken. We koersen aan op ankeren achter het mangrovebosje Buchiyaco. Ter plaatse blijkt het er te hard te waaien om comfortabel voor anker te liggen en we besluiten met z'n allen 10 mijl door te varen richting Madrisqui / Cayo Pirata, net oostelijk van El Grande Roque, het hoofdeiland. Wederom op zicht en met de kaart van de pilot in de hand "volgen" we het kanaal. De kleur van het water varieert van turquoise naar donkerblauw met daartussen lichtblauw, bruin en groen. Van belang is dat we zoveel mogelijk in het donkerblauw varen: diep water. Turquoise/groen staat voor heel ondiep en bruin duidt op rotsen/koraalrif. We doen dit zeilend op de fok en ondertussen wordt er ook nog gevist. Op een traject van 10 mijl vangen we 5 vissen, waarvan we er één verliezen.
Rond het middaguur laten we ons anker vallen in het "zwembad" van Madrisqui: lichtblauw water van zo'n 2 meter diep. Yann port de barbeque op en iedereen neemt wat mee voor een uitgebreide lunch, varierend van verse vis, salade, "poleto" (een soort maistaart met gesmolten kaas en pesto). En als dessert hebben we chocoladecake met slagroom en door Léah en Sil zelfgebakken koekjes. In de namiddag zijn we moe en voldaan weer terug op onze eigen boot en verheugen Coos en ik ons alvast op een nachtje doorslapen. Want daar is de afgelopen zeilnacht niet veel van gekomen....
To be continued!
PS: sinds 16.00 uur regent het pijpenstelen in dit aards paradijs .....