Op dinsdag gaan we met de huurauto richting Fort de France en voor het eerst sinds maanden ervaren we weer “file-rijden”. Niks aan. Onderweg passeren we Hyper U, Carrefour, Champion, Mr. Ed en meer van dat soort enorme complexen op Centre Commercials. Weer gaat “het is net Frankrijk” helemaal op. Voordat we ons in het winkelgeweld storten, gaan we even de hoofdstad Fort de France “doen”. We slalommen ons een weg door de kleine straatjes van het centrum op weg naar het stadsstrand annex ankerbaai. Overal zien we kleine winkels van sinkels en waar we op de overige eiland als blanken in de minderheid waren, is de verhouding zwart/blank hier misschien wel 50/50 zijn. Na weken van relatieve rust op het water of in picture perfect ankerbaaien, vinden we zo’n “grote stad” vooral erg druk. Ditzelfde ervaren we even later in de hypermarchee, de Carrefour… zoveel mensen …… Enfin, het mag voor mij de pret niet drukken. Ik kijk mijn ogen uit naar alle blikken, potten, pakken, pasta’s en we laden toch 1,5 winkelwagen vol met etenswaren. Daar kunnen we weer heel lang mee toe.
Terug in Le Marin laden we alles uit. Coos gaat wat klussen doen op de boot. En Tico en ik doen nog een paar laatste boodschappen bij de Mr. Ed (voor de blikjes echte Coca Cola en afbakbrood) en de Leader Price (pannenkoekenmix). Onderweg halen we ook nog de schone was op bij een verder overigens volstrekt chaotische wasserette. En dan komt de volgende uitdaging: al die boodschappen opruimen …. Welnu, als dat ook weer gelukt is, gaan Coos en ik naar de Mango Bar om te kunnen internetten en vermaken de jongens zich aan boord met hun nieuwste DS-spel: Strijd der Giganten, Dinosaurus. In de bar schuiven we aan bij allerhande zeilers die met laptop, notebook of smartphone aan lange tafels zitten. Een aantal zit met koptelefoon op om ongestoord te kunnen skypen. Na onze internetbeslommeringen drinken we nog wat met Erik en Margreet van de Liberty en gaan dan snel terug naar de boot want de jongens (en wijzelf ook) hebben inmiddels wel hebben gekregen.
Woensdagochtend (2/2) gooien we om 10.00 uur de trossen los en glijden we met een windje in de rug over glad water de grote baai uit. Heerlijk om weer “vrij” te zijn. Al varende doen we school en halverwege de tocht naar St. Pierre komen we de Nederlandse clipper “Stad Amsterdam” tegen (mooie foto’s kunnen maken). Aan het eind van de middag liggen we voor anker in St. Pierre. We koelen eerst even af in het water alwaar ik mijn zwemrondjes rond de boot doe. Mijn hardloopconditie is inmiddels geheel down the drain en middels dit trimzwemmen probeer ik mijn lijf nog een beetje in shape te houden. Daarna gaan we naar het stadje voor een kleine wandeling.
St. Pierre ligt aan de voet van de vulkaan Mount Pelee. Dit stadje was rond 1900 met zo’n 30.000 inwoners de hoofdstad van Martinique en werd met haar rijke culturele, zakelijke en sociale reputatie ook wel het Parijs van de Carieb genoemd. Het verhaal gaat dat net voordat de laatste oorspronkelijke bewoners (de Carib) door de Europese overheersers werden weggevaagd (rond 1658), door hen een vloek werd uitgesproken door de vulkaan op te roepen om wraak te nemen op deze genocide. Welnu, 2 eeuwen later, op 8 mei 1902, neemt Mount Pelee zijn verantwoordelijk daarvoor en spuugt zijn kokende lava uit over de stad. Hoewel er de gehele maand april al voortekenen waren voor een uitbarsting, durfde de gouverneur (onder druk van de grootste en rijkste plantages rondom St. Pierre) de stad niet te evacueren. Welnu, van de 30.000 inwoners overleven slechts 2 mensen dit drama: een meneer die toevallig net in zijn kelder onder zijn huis zit en de andere meneer, een moordenaar, die opgesloten zit in dikbemuurde gevangeniscel. In het stadje schijnen nog restanten zichtbaar te zijn en er is een museum ingericht dat verteld over deze geschiedenis. Helaas gaan wij dat allemaal niet met eigen ogen bekijken. We zijn hier nl. slechts voor 1 nacht, want morgen varen we door naar het eiland Dominica. Maar morgenochtend gaat Coos eerst nog uitklaren. Voor de zeilers LET OP: in tegenstelling tot wat de pilot zegt over in- en uitklaren via een zgn. customscomputer bij Brasserie L’Escapade, moet je hier tegenwoordig voor naar het Office du Tourisme!
Tot zover onze belevenissen op Martinique!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten