We hebben een heerlijk relaxed weekend in Grande Anse d`Arlet en dat wordt nog eens extra opgeleukt door de hereniging met onze Franse vrienden van Le Furibard. De kinderen vinden het ook weer super elkaar te zien en zitten in no time spelletjes te doen. Voor we het weten, is er voor ons een “Ti-Punch” ingeschonken, een glaasje rum met suikersiroop en een stukje limoen … Woooooow, mijn keel staat in brand!! Met wat ijsklontjes leng ik de “punch” aan en dan is het iets beter te drinken voor de non-alcholica die ik ben. Bij dit drankje serveren de Fransen een lokale lekkernij genaamd Accras: een soort oliebolletje met gemalen visvulling.
Op zondagochtend liggen Tico en Sil nog voor het ontbijt al in het water en Tico zien we de rest van de ochtend niet meer. Hij is omringd door 4 meisjes en 1 jongen en heeft plezier met zwemmen en snorkelen en ook de kayak wordt getest: zinkt ie wel of niet als er 6 kinderen in zitten? Kortom, dikke pret in het weekend.
Over weekend gesproken: er is een groot verschil in hoe wij in Nederland weekend houden en hoe men dat hier doet. Ploffen wij op vrijdagavond moe op de bank en zijn we op zaterdag en zondag druk met dingen waar we doordeweeks geen tijd voor hebben gehad, op deze eilanden wordt het weekend nog echt “gevierd”. Op vrijdagavond komen de bbq’s op straat, wordt de drank koel gehouden in grote koelboxen (die hebben hier wieltjes, handig joh!) en schettert luide, opzwepende muziek uit de gettoblasters. In restaurants speelt vaak een (steel)bandje. De zondag is een familiedag: dan trekt men er met het gezin op uit naar het strand. Wederom met koelboxen vol eten en drinken. In Grand Anse is het de gewoonte dat heel Fort de France langskomt op zondag, via het water danwel de weg, voor een beetje strandplezier en een uitgebreide lunch in een strandtent. LIVE music klinkt op vanuit een van de vele strandtentjes. Op rechts horen we een vals zingende troubadour die maar van geen ophouden weet (kan nooit goed voor de klandizie zijn) en op links begint een Frans rappende hiphop band: de saxofoon klinkt lekker, de zanger kan beter binnenskamers blijven rappen.
Op maandag begint weer een gewone week. Nou ja, bijna gewoon, want op Valentijnsdag is Opa Jan jarig en tijdens het ontbijt bellen we even naar de jarige! In de loop van de ochtend gaan we vervolgens ankerop en varen we richting St. Anne. Natuurlijk hebben we weer tegenwind … zucht …. We “tacken” ons een weg naar de eindbestemming. Op het laatste rak richting de ankerbaai doen we nog een wedstrijdje met een Duitse Hanse47; dat winnen we, maar wel met zijn vislijn in onze schroef …. Als we voor anker liggen, is het nog een hele klus voor Coos om al die vislijn uit de schroef te halen.
Vanuit St. Anne gaan we ons voorbereiden op het avontuur dat voor ons ligt: de Venezolaanse eilanden Blanquilla, Los Roques en Aves en daarna Bonaire. Deze (voor 90% onbewoonde) eilanden zijn omringd door riffen en daardoor kom je in een caleidoscopische beleving van de kleur blauw: de zee laat alle varianten zien van diepblauw naar turquois. De stranden zijn sneeuwwit en worden afgewisseld door mangrove-lagunes. De onderwaterwereld moet spectaculair en onbedorven zijn en het schijnt een paradijs voor vogels te zijn. Op Gran Roque na, worden de eilanden eigenlijk alleen aangedaan door lokale vissers en een handjevol zeilboten.
Officieel moeten we eerst inklaren (douane en immigratie) op het Venezolaanse eiland Margharita of Los Testigos, maar de laatste jaren hebben deze eilanden zo’n slechte reputatie gekregen i.v.m. piraterij en –gewapende- overvallen, dat wij dit formele traject overslaan en illegaal zullen verblijven op Blanquilla, Los Roques en Aves. In het slechtste geval mogen we van de Coast Guard op elk eiland maximaal 2 dagen verblijven. In het gunstigste geval worden we niet “gezien” en kunnen uitgebreid door de eilandjes “browsen”. Welnu, we gaan het wel beleven, samen met Le Furibard (http://www.lefuribard.com/) en mogelijk ook de Galilea (http://www.catagalilea.com/).
Maar voordat we ons in dat paradijs storten eerst: kapper, provianderen, wasserette, diesel tanken, motoronderhoud, administratie en een internetverbinding tot stand brengen (grrrr, Martinique is echt het slechtste eiland als het gaat om internet!). En ook school gaat gewoon door: Tico wordt ingewijd in de kunst van de staartdeling en Sil is druk met de klanken “sch” en “ng”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten