Occupy

De weergoeroes zijn Nederland na een buitengewoon troosteloze, miezerige woensdag al dagen goed gezind. Het is fris koud, strakblauw en zo goed als windstil. We hadden dit weekend naar Terschelling kunnen zeilen, naar de Vertrekkersreünie georganiseerd door de Zeezot en bedoeld voor elke zeiler die ooit vertrokken en inmiddels weer teruggekeerd is. Aan het heerlijke weer ligt het niet. En wat zal Terschelling er prachtig bijliggen.

Maar, wij zijn “occupied” door andere sociale afspraken en onze SeaMotions. Laatstgenoemde moet namelijk winterklaar gemaakt worden. De zeilen hebben we een paar weekenden geleden al opgeborgen en vandaag is Coos op de boot om de nodige vochtvreters te plaatsen, de bimini- en kuiptent er af te halen en de dieseltanks te vullen. Natuurlijk zijn we ook heel benieuwd hoe het anti-spreeuwenplan werkt: hebben we wel of geen poep op dek en dak?

“Occupy” is een term die dit weekend veelvuldig zal vallen. Maar dan in een volstrekt andere context dan bezig zijn met je eigen (sociale) agenda. Vandaag is namelijk de dag dat de internationale Occupy-beweging wereldwijd actie voert tegen het doorgeslagen kapitalisme. De gewone burger komt in opstand tegen het huidige monetaire systeem en de daarbij behorende hebzucht. We hebben met z’n allen bijgedragen en meegewerkt aan een graaicultuur. Een cultuur van “nooit genoeg”. En we kennen vast allemaal wel het verhaal van het Rupsje Nooit Genoeg: hij heeft honger en eet blaadjes. Maar dat is niet genoeg: er volgt fruit, worst, snoep, kaas en taart. Meer, meer en nog meer. Totdat hij zo’n verschrikkelijke buikpijn krijgt. Hij realiseert zich dat dit zo niet kan en bouwt een huisje waar hij in gaat liggen. Na een tijdje komt hij er weer uit, maar dan als een prachtige vlinder. De wereld verkeert nu in de fase van buikpijn. Zullen de wereldwijde protesten van de “gewone burger”, ongeacht politieke voorkeur, leiden tot een nieuwe, mooiere, vriendelijker, eerlijker wereld? De protesten zetten in elk geval een beweging in gang. De tijd gaat leren of deze beweging voldoende is om daadwerkelijk een verandering in denken en doen bij de leiders van land en zakenwereld in gang te zetten. Op huis-tuin-keukenniveau heb ik op z’n minst mijn steun betuigd via de Facebook-pagina van Occupy Amsterdam. Een op-en-neertje- naar Amsterdam om daar vandaag met een protestbord te zwaaien zit er –hoe laf en gemakzuchtig het ook is- namelijk even niet in vandaag. Ik ben “occupied” met het bakken van een appelplaattaart voor de jarige broer van Coos…. En met het schrijven van een stukje voor mijn blogspot. Welnu, op minimicro-niveau is dit mijn bijdrage aan onderdeel bewustwording en oprechte aandacht aan anderen.

To be continued!