Feestjes!

Druk-druk-druk in het kwadraat. Of in ieder geval de beleving van "druk-druk-druk". En tegelijkertijd is dat "druk-zijn" allemaal maar relatief. Want waar heb ik het nu eigenlijk over? Druk met 's ochtends hardlopen en daarna de stofzuiger door mijn huis halen bedenkende dat ik ook nog wel even met een kop thee wil zitten voordat de jongens (met vriendjes) het huis vullen voor de lunch. Of "druk" met thee drinken bij een vriendin die terug is van een vakantietrip en met wie hoognodig bijgekletst moet worden. Of "druk" met het bedenken van een leuke give away voor na het 10-jarig verrassingsfeest van Coos' bedrijf. Of "druk" met verse soep maken als opa's en oma's soep met brood komen eten, voordat we met z'n allen naar Tico's eindmusical gaan kijken (soep uit een pakje is stukken makkelijker, ik weet het). Of "druk" met 2x op een dag naar het MCA fietsen als een vriendin voor een vervelende behandeling 24 uur in het ziekenhuis moet verblijven. Kortom,  het is wel druk maar ik heb geen drukkende stress.

Het was overigens wel "druk" genoeg om geen woord op het spreekwoordelijke papier te krijgen voor dit weblog. Het was te "druk" in mijn hoofd om tijd te nemen eens als naar een film naar mijzelf en mijn leven te kijken en te zien. Ik ga haast zelf vergeten wat er de afgelopen weken voorbij gekomen is. Welnu, de hoogtepunten uit mijn (onze) recente film:

Tico beleeft de eindsprint groep 8 zoals dat voor een groep 8 mag zijn: veel pleziertjes , veel feestjes, veel saamhorigheid en veel oefenen voor de musical. 

De finale voorstelling van de musical FeestLift is hartverwarmend. Hoewel de rode draad in het verhaal mij (en alle andere ouders en ook de kinderen) ontgaat, straalt het plezier en de energie er van af. Alle kinderen spelen een hoofdrol en allemaal met eenzelfde geestdrift en enthousiasme. Zo ook Tico; het is heerlijk om hem zo vrij en blij op het toneel te zien. Hij heeft een geweldig leuke en sociale klas. Aan niets is te merken dat hij pas 1 jaar in deze groep zit.

De enige "last" in Tico's leventje is het oefenen voor zijn type-examen. En het oefenen voor de voorspeelavond op de muziekschool. Uiteraard haalt hij zijn type-diploma (niet slagen was geen optie voor mij). En de voorspeelavond (piano) gaat ook goed; hoewel het er niet op lijkt dat hij zijn toekomst in de muziek ziet, heeft hij zich toch de basis van het pianospel en het noten lezen een beetje eigen gemaakt. 

Sil heeft in 2 weken tijd 3 verjaardagspartijtjes, waaronder zijn eigen partijtje. Tenslotte was hij 21 december jl. jarig… De  weergoden lijken ons niet goed gezind. 's Ochtends valt het water met bakken uit de hemel, gaat de regen horizontaal door de straat. 's Middags klaart het voorzichtig op en hoeven we tijdens het "levend Ganzenbord" slechts 1x te schuilen. Op school treffen ze het met sportdag; net die dag is het zomers warm. En ook als de themaweek Olympische Spelen op vrijdagmiddag-/avond wordt afgesloten op het schoolplein laat de zon zich goed zien.

Met vrienden bezoek ik de toneelvoorstelling Het Diner. Het stuk volgt trouw de verhaallijn van het veelbesproken boek van Herman Koch en handelt over 2 broers die dineren in een restaurant met hun echtgenoten. Tijdens het diner moet een heikel punt, een duivels dilemma besproken worden over iets dat hun kinderen uitgespookt hebben. Iets dat het daglicht niet kan verdragen. Wanneer en hoe sta je achter je kind, steun je het en breng je het verder op het pad richting volwassenheid? Iets waarover interessante discussies gevoerd kunnen worden. Het is niet zwart, het is niet wit, het is zwart-wit. En dus niet eenvoudig.

Het lukt ons nog om een weekend naar de boot te gaan. We zeilen wat snelle rakken op het IJsselmeer (het waait pittig) en belanden uiteindelijk voor anker in het kommetje bij Enkhuizen. 's Avonds gooien we allemaal lekkere dingen op de Cobb en hebben we een topavond met z'n viertjes. Het voelt heerlijk om –net als toen- weer zo intiem en intens met elkaar te zijn. Met behulp van het speelgoedkeybord componeren we een liedje voor Ben & Riny: Sil speelt de piano en Tico zingt. Dikke pret!

Want, met Coos' broer en zus wordt het feest ter ere van het 50-jarig huwelijk van Ben & Riny georganiseerd. Een hele (helse?) klus om de verschillende karakters gezamenlijk een feest te laten samenstellen dat niet alleen uit vorm maar ook uit inhoud bestaat. Een feest waarbij Ben & Riny centraal staan en de gasten een onvergetelijke middag bezorgd wordt. En dat lukt! Warme woorden, mooie en ontroerende liedjes, schitterende vioolmuziek, leuke anekdotes, lekker Indisch eten en dat alles in een zonovergoten tuin. Het was voor iedereen als een warm bad, een bijzondere middag die niet snel vergeten zal worden.

Tussen al deze bedrijvigheid door flitst er ook nog door mijn hoofd dat het afgelopen weekend exact 2 jaar geleden was dat wij het ruime sop kozen op weg naar Ramsgate (Engeland), de eerste trip van ons sabbatical year. Alweer 2 jaar geleden ……