Mijn goede voornemens ten spijt lukt het me niet meer om wekelijks mijn wel en wee aan het beeldscherm toe te vertrouwen. Betekent dit dat ik mijn landleven minder en minder als toeschouwer beleef? Dat ik meer en meer deelnemer ben in de tredmolen van alledag? Dat ik mijn nieuwe ritme gevonden heb? Dat ik officieel kan zeggen dat ik "weer gewend" ben?!
Enfin, na de vakantie ben ik in elk geval zo bezig geweest dat er weinig tijd leek over te blijven om belevenissen, ontmoetingen, gesprekken te reflecteren. En dat terwijl bijvoorbeeld de theatervoorstelling "Oom Wanja" in het Nieuwe de la Mar, waar Coos en ik zijn geweest, een toneelstuk is waar behoorlijk over nagepraat kan worden. Over de tragiek van verloren dromen, gemiste kansen, en ongrijpbare keuzes. Vermoeid, verveeld, gefrustreerd, verbitterd over de middelmatigheid van het leven. Pierre Bokma als "oom Wanja" speelt deze rol fenomenaal.
Verloren in de tijd zijn ook de lunches met vriendinnen die ik als verjaardagskado heb gekregen. Zo zit ik tot 2x toe in de afgelopen weken geleden te smikkelen aan een Caesar-salad in Bergen resp. Egmond aan Zee. Onderwijl onze wederzijdse zegeningen én (futiele) frustraties doornemend.
Helder op mijn netvlies zit wel de nieuwste hype rondom"low carb" oftewel koolhydratenkritisch eten. Sinds 2 weken ban ik de snelle koolhydraat uit mijn menu en vervang ik bepaalde "ongezonde" voedingsmiddelen door "gezonde" voedingsmiddelen. Dus voor het ontbijt geen boterhammetjes met hagelslag meer, maar een bak yoghurt met noten, fruit en honing. Voor de lunch geen boterhammetjes meer (ik kon er wel van blijven eten), maar een aangeklede salade. Voor het diner geen bord vol pasta of rijst, maar naast het gebruikelijke stukje vlees dubbel zoveel groente. Ik slurp de gehele dag aan mijn flesje water en plas me een slag in de rondte.
Aanleiding voor deze bewustwording is simpelweg de broekriem die te strak voelt en de knoopjes die op spanning staan. Ondanks 3x per week hardlopen … Dit hardlopen kost me trouwens nu wel iets meer energie: er zijn nauwelijks suikers te verbranden en het lichaam moet een beroep doen op de trage brandstof genaamd vet. Naast het verlies aan het welvaartsvet is een bijkomend voordeel van deze mentaliteitsverandering, volgens de schrijver van De Voedselzandloper" de vertraging in het verouderingsproces. Oftewel, voor een paar gezonde extra levensjaren laat ik de koekjes voor wat ze zijn en ontzeg ik mijzelf zoveel als mogelijk snoepjes en chips. Om de spirit er een beetje bij mijzelf in te houden, mag ik 's avonds wel een stukje pure chocolade (idealiter moet dit bittere chocolade zijn, maar dat vind ik echt niet lekker). Gelukkig loont het alle moeite, want na 2 weken "blubbert" het over de gehele linie wat minder.
Tico en Sil moeten deze week over een "lang" uithoudingsvermogen beschikken. In het Heiloose wordt deze week namelijk de avond4daagse gelopen. Tico chilt 4 avonden 10 kilometer lang met zijn klasgenoten en heeft avond aan avond dikke pret. Sil loopt –voor het eerst in zijn leven- de 5km.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten