Klussen, klussen en nog eens klussen!

Werk aan de winkel voor Coos. Heel veel werk aan de winkel. De boot staat met Hemelvaart voor 5 dagen hoog en droog geparkeerd op de werf van Teerenstra. Voor dag en dauw vertrekt Coos deze dagen naar Den Helder om rond het 20.00 uur Journaal pas weer thuis te komen. Hij leeft overdag op cola, een droge boterham en chips, maar eigenlijk heeft hij geen tijd om te pauzeren. Of beter, neemt hij nauwelijks tijd om te pauzeren.

Dag 1 schuurt hij het gehele onderwaterschip om er daarna direct een laag primer op te smeren.

Dag 2 kom ik een ochtend helpen. Terwijl Coos alle striping van de rompen verwijdert, ga ik los met verfroller en antifouling. Na 2 uur boven mijn hoofd verven, kom ik weer tevoorschijn en zie ik er uit als een blauwe paddenstoel. De antifoulling zit niet alleen op de romp van SeaMotions, maar ook op mij. Mijn gehele gezicht is blauw gespetterd. ’s Middags maakt Coos het antifoulen af.

Dag 3 smeert Opa Ben de 2^e laag antifouling op het onderwaterschip. Ondertussen polijst Coos het gedeelte van de rompen boven de waterlijn. En passant wordt ook nog de olie van de saildrive ververst en worden de oliekeerringen van de saildrive vervangen.

Dag 4 zet Coos de rompen in de was tot ze goed glimmen. De schroeven worden schoongemaakt en geschuurd en hij maakt een nieuwe rubberen flap voor bij de saildrive.

Dag 5 volgt de kers op de taart: samen met mijn zus Karin wordt de nieuwe striping en het nieuwe SeaMotions logo vakkundig op de rompen geplakt. Het idee voor dit nieuwe SeaMotions logo is trouwens voortgekomen uit een gezamenlijk creatief proces van vader en zoon, oftewel Coos en Tico.

Eerder dit voorjaar heeft Coos de trampolinenetten vervangen. Na 8 jaar permanente blootstelling aan zonlicht, UV-straling, was het gewoven net zodanig “verweerd” dat vervangen noodzakelijk werd. 


Het bevestigen van deze nieuwe netten was nog een helse en langdurige klus. De trampolinenetten worden met een niet-rekbare lijn aan het “trampolineraam” geweven. Vooral het voortdurend spanning krijgen, het goed strak trekken van deze “weeflijn” was zwaar en behoorlijk pijnlijk voor de (kantoor)vingers. Maar het resulltaat mag er zijn!

Coos voelt dubbel en dwars wat het betekent om een “dubbele boot” te hebben. Maar wat ziet zij er weer prachtig uit!