Naast de klusjes en school blijft er volop tijd voor ontspanning en vermaak. We dalen af in een bijzondere grot (niet geschikt voor mensen met claustrofobie of insectenangst), de mannen inclusief Yorick (zoontje Johan) maken met het Optimistje mooie rakken tussen de zeilboten “op de rede van Bonaire”, ik zwem mijn dagelijkse baantjes in het open-water-zwembad voor onze boot, het zwembad van zwemclub De Barracuda’s. Het zijn qua lengte ware sportfondsenbad-wedstrijdbanen, maar dan in open water en tussen de papegaaivissen. Een luxe, nietwaar?! We gaan een middag snorkelen aan de achterkant van Klein Bonaire, bij de duikboei Sharon’s Serenity. We speuren naar de (ongewenste) Lion Fish, maar helaas geen spoor. En Tico en Sil schrikken zich een hoedje als “opeens” naast ons een forse barracuda verschijnt. We gaan naar Lac Cai, de overkant van Sorobon. Dit is de plek vroeger volop queen conch gevonden werd, een voormalige belangrijke bron van voedsel voor de Bonairiaan. De bergen met schelpen liggen er als een herinnering aan deze tijd. Sinds 1991 is de conch een beschermd dier en mag het niet meer gegeten worden. 
We gaan lunchen bij Maiky’s Snackbar, een eetgelegenheid midden in de stoffige, warme knoek, waar we omringd zijn door lokale Bonairianen. We eten sopri kabritu (geitensoep) en kabritu stoba (gestoofde geit), batatas (gebakken aardappelen) en funchi (maistaart). We laten de sanger (geitenbloed) voor wat het is. Op de knoekweg mogen Tico en Sil een stuk sturen in de auto, waarbij het belangrijk is dat kuilen en stenen ontweken worden. Spannend dat ze dat vinden!We genieten ontzettend van het mooie Bonaire, een eiland waar de schoonheid echt zichtbaar wordt als je goed kijkt. Haar kleuren zijn zo contrasterend: de roze flamingo’s in de zandkleurige knoek, de eenzame groene cactussen in de rode aarde, het blauwe oceaanwater dat aan de woeste kust tegen het grijzekleurige, poreuze gesteend koraal op spat. De groene Loras (papegaaien) met rode buik die tussen de bomen en cactussen vliegen. De kleurige huisjes in de wijken met prachtige namen als Nikiboko, Antriol, Amboina, Tera Kora- van Kralendijk. De vele vlinders, de groene leguanen en de troepiaal, een zwart/oranje-kleurig vogeltje met een schitterend repetoire. De witte zoutpiramides en lila-kleurige zoutpannen tegen een blauwe horizon. De relaxte atmosfeer en het “hollandse” assortiment in de supermarkten.
Maar, ons reishart klopt en we willen nu, na ruim 5 weken, graag weer verder. We hebben zin in het ontdekken van de zuidkust van de Dominicaanse Republiek; een zeilgebied dat niet en masse bezocht wordt door de zeilerswereld. Zoals het zich nu laat aanzien, neemt de wind vanaf maandag wat in kracht af (onder de 20 knopen) en draait ie ietsiepietsie meer oostelijk. En dus gaan we vertrekken! We zijn er klaar voor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten